فیلم سینمایی پاپیون(Papillon)

این درام سینمایی بلند امریکایی، که به «پاپیلون» یا «پاپیون»، به معنای پروانه شهرت دارد، شاهکاری بی بدیل از سینمای هالیوود است و همزمان یکی از فیلمهای مرجع سینما محسوب می شود. بازی خیره کننده داستین هافمن و استیو مک کویین، در این فیلم تماشایی است.

این درام مشهور حماسی تاریخی محصول سال ۱۹۷۳ به کارگردانی فرانکلین جی شافنر است. فیلمنامه فیلم دالتون ترامبو و لورنزو سمپل جونیور بر اساس زندگینامه واقعی یک محکوم فرانسوی(هانری شاریر) نوشته شده است. نام فیلم از کلمه «پروانه» گرفته شده که به فرانسوی پاپیلون خوانده می شود. پروانه به خالکوبی و نام مستعار شاریر اشاره دارد.

درباره فیلم

هزینه ساخت این فیلم نسبت به فیلمهای آن زمان به دلیل لوکیشن های مختلف فیلم‌برداری بسیار گران بود بودجه فیلم حدود 12 میلیون دلار بود که یکی از گرانترین فیلمهای دهه هفتاد سینما بود و برای این ژانر ریسکی بسیار بزرگ بود. اما به محض ورود فیلم به گیشه، بیش از دو برابر بودجه ساخت خود فروخت و این فروش سالهای بعد به انهاء مختلف ادامه یافت.

داستان فیلم

هانری شارییر که به دلیل خالکوبی پروانه روی سینه اش به «پاپیون» ملقب شده، به اشتباه به قتل یک دلال محبت در سال 1933 محکوم شد و در سیستم جزایی گویان فرانسه به حبس ابد محکوم شده. در این مسیر، با محکوم دیگری به نام لوئیس دگا، که جاعل و اختلاس بدنامی است، آشنا می شود. دگا باور دارد همسرش آزادی او را تضمین می کند اما پول زیادی از این اختلاس ها پیش خود دگا در زندان است و همین پول جان دگا را تهدید می کند. پاپیلون پیشنهاد می‌کند که از دگا محافظت کند، در صورتی که دگا هزینه فرار هر دوی آنها را پس از رسیدن به گویان تامین کند. با تحمل سختی های بسیار کار اردوگاه و جنگل، این دو در نهایت با هم دوست می شوند.

پاپیون از دگا در برابر یک نگهبان سادیست دفاع می کند و به جنگل می گریزد، اما دستگیر می شود و به دو سال زندان انفرادی محکوم می شود. دگا به عنوان قدردانی، غذای قاچاق به پاپیون می رساند. هنگامی که قاچاق کشف می شود، سرپرست سلول پاپیلون را به مدت شش ماه در تاریکی زندانی و جیره های او را نصف می کند، و او را مجبور می کند تا پشتیبان این غذای قاچاق را لو بدهد. پاپیلون به خوردن حشرات می افتد اما دگا را لو نمی دهد. در نهایت آزاد می شود و برای بهبودی به بیمارستان سنت لوران دو مارونی فرستاده می شود.

پاپیون نماد تلاش و پیگیری است. شخصیتی که باور دارد بیگناه است و تسلیم نمی شود. امکان ندارد کسی که حتی یک روز طعم آزادی را چشیده باشد، با دیدن این فیلم، چشم تر نکند. صحنه پایانی فیلم با موسیقی محسور کننده و زیبای آن، مبهوت کننده است. سراسر فیلم، رویای آزادی با تلاشی بی وقفه و امیدی بی پایان و عشق به زندگی عجین شده. پاپیون، خود انسان است.