سندروم آپولو (Apollo Syndrome) چیست؟
زمانی که ناسا موفق شد اولین انسان را طی پروژه آپولو به ماه بفرستد، بسیاری از متخصصان و افراد مختلف ۲۴ ساعت کار کردند تا آپولو موفقیت آمیز انجام شد ولی یک نفر ادعا کرد مهمترین وظیفه رو من انجام دادم و اگر من نبودم امکان نداشت این پروژه انجام شود!
جالب اینجاست که این شخص مدعی، نه محقق بود، نه متخصص و نه حتی یک کارشناس ساده، این شخص، کسی بود که باید مدام قهوه درست میکرد و با این قهوه به افراد پروژه کمک میکرد تا بتوانند بیدار مانده و بر خستگی خود غلبه کنند تا پروژه به اتمام برسد.
سندرم آپولو، زمانی ظهور می کند که شخصی با اصرار ، سعی دارد تمام دستاوردهای تیم رو به اسم خودش ثبت کند.
این سندروم باعث می شود وقتی تیمی تشکیل میدیم از افرادی که همگی توانمندیهای فوقالعادهای دارند، برخلاف انتظار نتیجه خوبی نداشته باشه.
سالهای سال وقتی رئال مادرید افتخاری کسب میکرد همه اسم رونالدو رو میوردن ولی وقتی سال ۲۰۱۶ زیدان سرمربی رئال شد، توجهها از رونالدو کم شد، همه میگفتن زیدان می تواند این تیم رو به اوج برساند. رونالدو حس کرد دستاوردها قرار است به نام زیدان نوشته بشه و اینجا چالش اصلی زیدان شروع شد!
اوایل سرمربی شدن زیدان، رونالدو نه تنها با وی ارتباط نگرفت بلکه تیم را هم بهم ریخته بود، میخواست خودش بهترین رئال باشد نه زیدان. زیدان متوجه ماجرا شد، هرچند خودش بهترین بازیکن جهان بود ولی در مصاحبهای اعلام کرد : «رونالدو بهترین بازیکن تاریخ است»، اینگونه رونالدو آروم گرفت و رئال سه سال پیاپی قهرمان شد.
سندرم آپولو معتقد است اگر در تیم چند فرد توانمند وجود داشته باشن، هرکس به تنهایی توانمندی فوقالعادهای دارند، اما هیچ کدام تمایلی به توافق جمعی ندارند و هرکس سعی خواهد کرد حرف خود رو به کرسی بنشاند.
تیمهایی که به سندرم آپولو دچار هستند، زمان زیادی را صرف بحثهای بیثمر و مخرب میکنند، در تصمیمگیریها مشکلات اساسی دارند. معمولاً اعضای تیم نظرات متقابلی دارند و تصمیماتشان انسجام لازم را ندارد.
