زندگی زیباست

زندگی زیباست(Life is beautiful)، درام کمدی ایتالیایی محصول سال ۱۹۹۷ به نویسندگی، بازیگری و کارگردانی روبرتو بنینی است.

درباره فیلم

بنینی در این فیلم نقش گویدو اورفیس، کتابفروش ایتالیایی یهودی را بازی می کند که از قدرت طنزش برای محافظت از پسرش در برابر وحشت زندانی شدن در اردوگاه کار اجباری نازی ها استفاده می کند. این فیلم تا حدی از کتاب من هیتلر را شکست دادم نوشته روبینو رومئو سالمونی و خاطرات پدر بنینی که در طول جنگ جهانی دوم دو سال را در اردوگاه کار اجباری نازی ها گذراند، الهام گرفته شده است.

این فیلم چه در نگاه منتقدان و چه در گیشه موفقیت چشمگیری داشت. فیلم در گیشه با فروش بیش از 230 میلیون دلار در سراسر جهان، از جمله 57.6 میلیون دلار در ایالات متحده، دومین فیلم پرفروش خارجی زبان در ایالات متحده (بعد از ببر خیزان، اژدهای پنهان) و یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های غیرانگلیسی زبان در تاریخ سینما را به خود اختصاص داد. در سال 1998 کنگره ایالات متحده این فیلم را در فهرست پنج فیلم برتر خارجی ایالات متحده قرار داد.

این فیلم موفق شد 9جایزه دیوید دی دوناتلو  ایتالیا، پنج جایزه ناسترو ایتالیا، دو جایزه فیلم اروپا و سه جایزه اسکار و همچنین جایزه بزرگ جشنواره فیلم کن را به خود تخصیص دهد.

داستان فیلم

داستان فیلم در بحبوحه جنگ جهانی دوم و در سال 1939، در ایتالیای فاشیستی رخ می دهد. گویدو اورفیس، مرد جوان یهودی ایتالیایی است که برای کار به شهر آرتزو، در توسکانی نزد عمویش الیزئو می رود. او عاشق دختری یهودی به نام دورا می شود. دورا خواستگاری پولدار دارد و گیدو برای نشان دادن علاقه‌اش به دورا، کارهای زیادی انجام می دهد.

سرانجام، دورا عاشق گیدو شده و نامزد کرده و ازدواج میکنند. در سال 1944 آن دو پسری کوچک و یک فروشگاه کتابفروشی دارند. زمانی که شمال ایتالیا توسط آلمان نازی اشغال شد، گیدو و بسیاری از یهودیان دیگر مجبور به سوار شدن به قطاری به مقصد اردوگاه کار اجباری نازیها می شوند. دورا سعی میکند خود را به قطار برساند و کنار همسر و فرزندش باشد.

نکات آموزنده فیلم

روبرتو بنینی معتقد است «خندیدن و گریه کردن از یک نقطه روح ناشی می شود». یکی از نقاط قوت فیلم قدرت و نقش داستانسرایی در طول فیلم است.

هر چه بالاتر برویم، کمتر می توانیم ببینیم. در زندگی، اغلب متوجه می شویم که هر چه بیشتر صعود کنیم، کمتر می توانیم ببینیم. این به این دلیل است که هرچه بالاتر می‌رویم، مقدار زمینی که ما را احاطه کرده است بزرگ‌تر می‌شود.

هرچه زمین بیشتر ما را احاطه کند، اطلاعات کمتری در مورد آنچه در اطرافمان اتفاق می افتد داریم. این بدان معناست که ما باید بر اساس اطلاعات کمتری تصمیم گیری کنیم که می تواند خطرآفرین باشد.

هرچه در سمتهای بالتر سازمان بالاتر باشیم، کمتر در مورد آنچه در کف آن اتفاق می افتد، می دانیم. چون هر چه بالاتر می‌رویم، تعداد افرادی که به ما گزارش می‌دهند بیشتر می‌شود.

هرچه افراد بیشتری به ما گزارش دهند، اطلاعات کمتری از هر فرد دریافت می کنیم. این بدان معنی است که ما باید بر اساس اطلاعات کمتری تصمیم بگیریم.

خدمت برترین هنر است زیرا از طریق خدمت است که به خدا و یکدیگر نزدیک می شویم. خداوند خود به بندگانش خدمت می کند، اما بنده آنها نیست. ما می توانیم از او بیاموزیم که چگونه با عشق و فروتنی به دیگران خدمت کنیم.  به این ترتیب، خدمت به مهمترین چیز در زندگی ما تبدیل می شود.

«هر چه چیزی بزرگتر باشد، کمتر می توان آن را دید». درواقع در زندگی نیز هر چه بیشتر روی چیزهایی که برایمان مهم و بزرگ هستند تمرکز کنیم، کمتر می‌توانیم همه چیزهای اطرافمان را ببینیم.

زمانی که زندگی ما درگیر اهداف و جاه طلبی هایمان می شود و آنچه واقعا مهم است را از دست می دهیم. وقتی همیشه سکوت قوی ترین فریاد است. وقتی روی تصویر بزرگ تمرکز کنیم، نمی توانیم قدر چیزهای کوچک زندگی را بدانیم.

در زندگی پر سرعت امروزی، سکوت، اغلب به عنوان نشانه ای از ضعف تلقی می شود. به همین دلیل ما دائماً همه جا را با هیاهو پر می کنیم. اما اگر یک قدم به عقب برگردیم و به خودمان اجازه دهیم قدرت سکوت را تجربه کنیم چه؟

در سکوت، ما واقعاً می توانیم صدای درون خود را بشنویم. می توانیم در زندگی خود تأمل کنیم و تصمیماتی را که گرفته ایم بررسی کنیم. می توانیم با عمیق ترین احساسات خود ارتباط برقرار کنیم و برای خود و دیگران فرصتی برای محبت پیدا کنیم. سکوت فضای مورد نیاز برای التیام زخم های قدیمی و ایجاد روابط جدید را فراهم می کند.

زمانیکه برای بی حرکت و ساکت بودن وقت می گذاریم، اغلب متوجه می شویم که زندگی آرام تر و قابل کنترل تر است. ما می توانیم بهتر تمرکز کنیم و کارهای بیشتری انجام دهیم. دنیای پر هرج و مرج اطراف ما کمتر فراگیر می شود.

کسی که به ما اجازه داده دوستش بداریم، درواقع او به ما لطف کرده نه ما به او!. نگاهی به زندگی مان بیندازیم و ببینیم چند وقت است که دلمان میخواهد از ته قلب کسی را دوست داشته باشیم، اما فرصت آن فراهم نیست.

طبیعی است که بخواهیم عشق بدهیم، اما گاهی اوقات قادر به انجام آن نیستیم. ممکن است به این دلیل باشد که ما عشق کافی در درون خود نداریم یا اینکه شخصی که می‌خواهیم دوستش داشته باشیم آمادگی دریافت آن را ندارد. گاهی فقط باید صبور باشیم و منتظر زمان مناسب باشیم.

هر اسمی که داشته باشیم، روزی ناپدید می شود. هیچ کس نام فردی را که بعداً می میرد نمی داند. هر که باشیم، روزی نام ما محو می شود.

هنر خدمت بالاترین هنر است. همه ما افرادی را در زندگی خود داریم که نمی‌توانیم آنها را برای همیشه نگه داریم. آنها به ما احساس خوبی می دهند، ما را خوشحال می کنند و فقط به زندگی ارزش زندگی کردن می دهند. برای برخی افراد، یافتن این افراد آسان است برای برخی هم نه.

بهتر است همان چیزی باشیم که دوست داریم. ما باید کاری را که می خواهیم انجام دهیم. رویاها و اهداف خود را دنبال کنیم. اجازه ندهیم کسی ما را از دستیابی به سرنوشتمان باز دارد. اطراف خود را با افراد مثبتی احاطه کنیم که از تلاش ما حمایت می کنند. به خود ایمان داشته باشیم و روی نتیجه دلخواه خود متمرکز بمانیم.