کتاب مشهور ۱۹۸۴ (نوزده هشتاد و چهار) اثر جورج اورول نویسنده بزرگ انگلیسی است که در سال ۱۹۴۹ منتشر شد. این کتاب یکی از کتابهای جنجالی قرن بیستم است. شاید بتوان گفت؛ کتاب 1984 به شکلی، به عنوان نوعی بیانیهٔ سیاسی شاخص در خصوص سیستمهای مدیریتی تمامیت خواه (توتالیتر) محسوب می شود. 1984 به نوعی، زیر مجموعه کتابهای پادآرمانشهری یا دیستوپیا محسوب می شود. این کتاب، داستان آن و درسهایی که از آن می توان در زندگی و کار گرفت، بسیار آموزنده است.
برای توسعه دانش مدیریت در دنیای مملو از کنترل امروز، می توانیم درسهایی کاربردی از این کتاب بگیریم. اما این موضوع نیازمند رویکردی شناختی استراتژیک و درست است. در این درس، کتاب ۱۹۸۴ را نه به عنوان داستانی سیاسی، بلکه به عنوان ضد الگویی مدیریتی (Management Anti-pattern) بررسی خواهیم کرد.
داستان کتاب 1984
جورج اورول در کتاب 1984، جامعه ای را به تصویر کشیده است که در آن خصوصیاتی نظیر «تنفر» نسبت به دشمن و علاقهٔ شدید نسبت به رهبر حزب با شخصیت دیکتاتوری فرهمند، نوعی هنجار و افتخار (والبته اجبار) است. در این جامعه ، گناهکاران به سادگی اعدام می شوند و آزادی های فردی و حریم خصوصی افراد به شدت توسط قوانین حکومتی پایمال شده و اساسا وجود ندارند.
تمام تلویزیونها و صفحات نمایش در خانه ها، از شهروندان جاسوسی می کنند. شهروندان این جامعه خیالی، مجبورند همیشه با چهره ای سرشار از خوش بینی و لبخند به این صفحات نمایش نگاه کنند.(فراموش نکنیم؛ نوشتن چنین کتابی در آن سال، به شکل عجیبی نیازمند نبوغ و آینده بینی بوده است)
این نظارتها، در تمامی جنبه های خصوصی زندگی شهروندان صورت میگیرد، تا کوچکترین شک و تصوری که نشان دهندهٔ هرگونه نارضایتی فردی باشد، برای نمایندگان حکمرانان پشت صفحات نمایش ایجاد نشود. هر کسی (به زور) خوشحال نباشد، مورد غضب حکمرانان قرار می گیرد. در این داستان، واژگانی نظیر : «بزه فکری»، «گفتارنو»، «پندار دوگانه»، «اینگساک» و مواردی نظیر این واژه ها، معرفی می شوند.
کتاب 1984، کتابی است که لایه های پنهان سیاسی، زبان شناختی و روان شناختی زندگی بشر را به تصویر کشیده. این کتاب یکی از تاثیرگذارترین کتاب های قرن بیستم بوده و در قرن جاری (خصوصاً با تمرکز بیشتر دولتها برروی تک تک مردم با بهره گیری از تکنولوژی)، نیز طرفداران بسیاری دارد.
جرج اورول کیست؟
جورج اورول (با نام حقیقی اریک آرتور بلر) نویسنده، روزنامه نگار و منتقد اجتماعی انگلیسی بود. وی در ۲۵ ژوئن ۱۹۰۳ در هند (تحت استعمار بریتانیا) چشم به جهان گشود. اورول در ۲۱ ژانویه ۱۹۵۰ در لندن دیده از جهان فروبست. وی نوشته های بسیاری داشت اما، او بیشتر به خاطر دو رمان دیستوپیایی مشهور خود، یعنی «مزرعه حیوانات» (که در سال 1945منتشر شد) و کتاب 1984 که در سال 1948 منتشر شد، شناخته شده است.
«کتاب مزرعه حیوانات» یا «قلعه حیوانات» تمثیلی از انقلاب کمونیستی است که تصویری ترسناک از انقلاب کمونیستی ارائه می کند. کتاب 1984 نیز، به نقد استالینیسم و فاشیسم پرداخته و جامعه توتالیتر را تحت نظارت مطلق و دستکاری حقیقت نقد می کند.
اورول خودش را سوسیالیست دموکرات می دانست. او تجربیات شخصی اش از فقر، جنگ داخلی اسپانیا و استبداد را در آثارش منعکس کرد و با نثر ساده، صریح و انتقادی اش، هشدارهایی جاودانه درباره خطر قدرت مطلق، پروپاگاندا و از دست رفتن آزادی فردی داده است. تجربیات کاری وی، از خدمت در پلیس استعماری برمه و شرکت در جنگ داخلی اسپانیا گرفته، تا خبرنگاری در مستعمره انگلستان و البته نویسندپی را شامل می شود. جرج، روزنامه نگاری تیزبین بود که زبان را ابزاری برای مبارزه با دروغ های سیاسی می پنداشت.
“۱۹۸۴” مفاهیمی چون “برادر بزرگ” و “دوگانه اندیشی” را معرفی کرد که هنوز هم در تحلیل جوامع مدرن کاربرد دارند. این کتاب ها، با زبانی ساده اما عمیق، مرزهای ادبیات سیاسی را جابجا کردند.
تأثیر اورول بر فرهنگ معاصر فراتر از ادبیات گرفته تا به حوزه های سیاست، رسانه و حتی فناوری نیز دیده می شود. اصطلاحاتی نظیر «اورولی»، امروزه برای توصیف نظارت دولتی یا تحریف واقعیت بکار برده می شود. ایده های اورول، الهام بخش جنبش های آزادی خواهی در سراسر جهان بوده و شاید خواهد بود. در عصر دیجیتال، هشدارهای اورول درباره از دست رفتن حریم خصوصی، بیش از پیش اثبات شده و موجب شده تا نسل جوان امروز، مجددا معطوف نظریات اورول شوند.
چکیده کتاب 1984
داستان کتاب در سال ۱۹۸۴، در کشوری خیالی به نام اقیانوسیه رخ می دهد که تحت حاکمیت رژیم توتالیتر «حزب» به رهبری شخصیت اسرارآمیزی به نام فرضی «برادر بزرگ» اداره می شود. قهرمان داستان، وینستون اسمیت، کارمند ساده ای در وزارت حقیقت است که وظیفه اش بازنویسی و جعل اسناد تاریخی به نفع حزب است. جامعه ای که او در آن زندگی می کند، تحت نظارت دائمی «تله اسکرین ها» قرار دارد؛ حریم خصوصی وجود ندارد، فکر مخالف جرم محسوب می شود و حزب با شعارهایی مانند «جنگ صلح است!»، «آزادی بردگی است!»، یا «نادانی قدرت است!» واقعیت را تحریف می کند. وینستون از این وضعیت خسته و ناامید است و در درون خود با رژیم موجود، به مخالفت بر می خیزد.
وینستون مخفیانه دفترچه ای تهیه می کند و در آن افکار ممنوعه خود را می نویسد. او عاشق جولیا می شود، زنی جوان که مانند او از حزب متنفر است و با هم رابطه ای پنهانی آغاز می کنند که برایشان نماد مقاومت فردی است. آن ها به امید یافتن راهی برای مبارزه، به عضویت گروه مخفی «برادری» به رهبری اُبرایان در می آیند که ظاهراً برعلیه حزب (منظور حکومت خیالی موجود در کتاب)، فعالیت می کند. این رابطه عاطفی و امید به تغییر، تنها لحظات شادی و آزادی را برای وینستون به ارمغان می آورد، اما همزمان خطر کشف شدن رازش را افزایش می دهد.
در نهایت، وینستون و جولیا دستگیر می شوند. طی فرایند اعتراف گیری، معلوم می شود که اُبرایان در واقع مأمور مخفی حزب بوده است. وینستون تحت شکنجه های شدید جسمی و روحی در وزارت عشق قرار می گیرد. این شکنجه ها بدین دلیل است که نه تنها وفاداری اش به حزب را اعلام کند، بلکه حقیقتاً به آن باور پیدا کند.
در مهمترین صحنه کتاب، در «اتاق ۱۰۱»، با مواجهه با بزرگ ترین ترس خود (یعنی موش ها)، درنهایت وینستون کاملاً درهم میشکند و حتی به عشقش جولیا هم خیانت می کند. 1984 با جمله تلخ «او برادر بزرگ را دوست می داشت» پایان می یابد. این عبارت، کنایه ای به سیتمهای توتالیتر است که حتی روح و ذهن انسان را هم میتوانند کاملاً در تسخیر خود درآورند.
درباره کتاب ۱۹۸۴
جان مینارد کینز اقتصاددان بریتانیایی که نظریات وی انقلابی در تفکرات اقتصادی جهان به راه انداخت و اقتصاد جدید به عنوان اقتصاد کینزی شهرت دارد، معتقد است که توسعه مالکیت می تواند ایجاد ثروت در جامعه بکند.
کینز معتقد است هرچه تعداد مالکیت در افراد گسترده تر باشد اقتصاد بهتری وجود خواهد داشت. مطابق نظریه کینز میزان مالکیت اهمیتی ندارد یعنی اگر فردی دارای ثروت بسیاری باشد نمی توان گفت که اقتصاد خوبی وجود دارد اما اگر افراد زیادی در جامعه دارای مالکیت باشند می توان گفت که این جامعه از اقتصاد مناسبی برخوردار است.
این بدان معناست که در اقتصاد توسعه مالکیت با توسعه اقتصاد رابطه مستقیم دارد. به همین ترتیب می توان گفت که کتاب ۱۹۸۴ به ما می آموزد که توسعه تفکر و دارا بودن تعداد زیادی فکر می تواند به گسترش توسعه در یک سازمان یا جامعه کمک کند.
بنابراین محدود کردن افکار و یکپارچه سازی افکار نه تنها نفعی به حال سازمان ها نخواهد داشت بلکه می تواند بسیار به زبان کلی سازمان تمام شود. کتاب ۱۹۸۴ جورج اورول بیشتر از اینکه یک رمان دیستوپیایی باشد می تواند درس های بسیار عمیقی در حوزه مدیریت سازمان و راهبری به ما ارائه کند.
این کتاب، با وجود اینکه تصویری از نظامی توتالیتر را ترسیم می کند که در آن کنترل مطلق بر کارکنان اطلاعات و فرهنگ سازمان ها حاکم است، در عین حال به ما می آموزد که این یکپارچه سازی تا چه میزان از بهره وری حقیقی خواهد کاست.
یکی از اساسی ترین درس های مدیریتی که کتاب ۱۹۸۴ به ما می دهد اهمیت دستکاری زبان و پروپاگاندا در سیستم است. ابزارهایی که می توانند به نفع سازمان عمل کنند و در واقع مانند شمشیری دو لبه هستند که در بسیاری از اوقات می توانند به زیان سازمان عمل کنند.
در مدیریت امروزی اهمیت ارتباطات صادقانه بسیار بسیار بیشتر از اهمیت دستکاری زبان و پروپاگانداست. الهام بخش بودن مدیران و رهبران می تواند بسیاری از انرژی های اضافه ای که سازمان برای ایجاد ابهام و دستکاری اطلاعات انجام می دهد جلوگیری کند.
در حقیقت الهام بخش بودن مدیران و رهبران می تواند سازمان ها را از هزینه های بسیار هنگفت برای کنترل رهایی بخشد.
در کتاب ۱۹۸۴ بحث نظارت و کنترل فرهنگی که توسط تل اسکرین ها که نماد نظارت دائمی هستند انجام می شود بسیار جذاب مطرح شده است. عملاً این تله اسکرین ها حریم خصوصی را از میان می برند و بر کوچک ترین رفتارهای افراد نظارت دارند.
اما این نظارت بیش از حد، می تواند به کاهش انگیزه افزایش استرس و توسعه فرهنگ ترس و وحشت منجر شود.
جورج اورول در کتاب ۱۹۸۴ به ما نشان می دهد که کنترلهای شدیدی از این دست، در نهایت نه تنها پایدار نیستند بلکه منجر به ایجاد مقاومت پنهان یا فروپاشی سیستم نیز خواهند شد. این کتاب؛ هشداریست که به ما خاطر نشان می کند؛ قدرت مطلق و یکسویه موجب ایجاد فساد خواهد شد. از این رو، مدیران لازم است تا همواره، با تمرین و تداوم، از تمرکز بیش از حد قدرت در یک بخش سازمان جلوگیری کنند.
همانند مالکیت، قدرت نیز باید در سازمان تقسیم شود و این تقسیم قدرت می تواند به نفع سازمان باشد البته در صورتی که یک تفکر سیستمی در سازمان حاکم باشد وگرنه این موضوع احتمالاً منجر به هرج و مرج خواهد شد.
اما با مخالفت های دائم و تحمیل ایدئولوژی های یک واحد از سازمان به سایر واحدها در حقیقت سازمان را به ماشینی بی روح تبدیل می کند که در آن حس و انگیزه کار کردن وجود ندارد.
سازمان باید فضایی پویا یادگیرنده و مشوق با تنوع فکری بالا و پذیرش انتقادات و توزیع قدرت باشد. اینگونه تفکرها و سیستم ها منجر خواهد شد که سازمان های پویا نوآور و پایدار داشته باشیم و مدیریت واقعی را بر پایه آزادی و احترام به افراد بنا نهیم.
در کتاب ۱۹۸۴ یکی از موارد عنوان کرده بود که حکومت می تواند به واسطه استفاده از پروپاگاندا بر جنبه های مختلف زندگی افراد در جامعه تسلط پیدا کند. این چیرگی یک شبه اتفاق نمی افتد معمولاً رفته رفته اتفاق می افتد و کم کم حکومت با استفاده از تکنولوژی ی تواند
اما موضوعی که امروزه کاربران زیادی را در قرن بیست و یکم به این کتاب معطوف داشته این است که؛ در فضای بعد از جنگ جهانی دوم؛ اورول چگونه توانسته بود پیش بینی کند که در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد؟ او چگونه باخبر بود، که درآینده، سیستم ها و تکنولوژی، چگونه به کمک دولت ها می آیند تا بتواند بر جنبه های مختلف زندگی و منافع مردم تسلط پیدا کنند. قطعاً تکنولوژی تسلط را بسیار ساده تر کرده و خواهد کرد.
کتاب ۱۹۸۴ ، بیانیه یا آنتی الگو؟
کتاب۱۹۸۴ (Nineteen Eighty-Four) صرفاً یک رمان تخیلی نیست؛ بلکه کالبدشکافی قدرت و فساد آن است. جورج اورول این کتاب را در حالی نوشته است که جهان تازه از زیر خاکستر جنگ جهانی دوم بیرون آمده بود و همزمان؛ سایه جنگ سرد بر سر اروپا سنگینی می کرد.
ارولیسم ، یک تخیل یا یک حقیقت؟ | بررسی دیدگاه جرج ارول
امروزه و در عصر کلان داده ها (Big Data) و دوربین های تشخیص چهره، واژه اورولی یا ارولیسم، (Orwellian) بیش از هر زمان دیگری در جستجوهای گوگل تکرار می شود.
این درس، تلاشی است برای درک اینکه چگونه پیش بینی های اورول از قالب کاغذ خارج شده و در تار و پود جوامع مدرن تنیمه شده اند.
تاریخچه نگارش کتاب 1984 | جرج اورول در جزیزه جورا
برای درک حجم سیاهی کتاب، لازم است به خاطر داشته باشیم که جرج اورول، هنگام نوشتن آن در حال مبارزه با بیماری سل بوداو در جزیره دورافتاده «جورا» در اسکاتلند، در حالی که با مرگ دست وپنجه نرم می کرد، تصویری از آینده ای را کشید که در آن؛ انسانیت به بند کشیده شده است.
تاثیر جنگ داخلی اسپانیا برروی نوشته های اورول
اورول با چشمان خود دید که چگونه تبلیغات سیاسی (Propaganda) می تواند واقعیت را در بسیاری از جبهه های جنگ، تغییر دهد.
نقد استالینیسم
اگرچه اورول شخصاً سوسیالیست بود، اما ۱۹۸۴ را به عنوان هشداری علیه انحرافات توتالیتر در شوروی سابق و یا نظامهای دیگر توتالیتر (مانند دیکتاتوری هیتلر در آلمان نازی) نوشت.
اصطلاحات مشهور کتاب ۱۹۸۴
یکی از دلایل اصلی جستجوی کاربران، درک مفاهیم ابداعی اورول استدر اینجا به بررسی دقیق آن ها خواهیم پرداخت.
برادر بزرگ (Big Brother)
برادر بزرگ، چهره حزب است. او نمادی است که هرگز پیر نمی شود و همیشه ناظر بر همه چیز است. در سئو، این واژه با مفهوم نظارت دولتی گره خورده است.
گفتارنو (Newspeak)
هدف حزب از ابداع این زبان، محدود کردن دامنه تفکر است. حزب حاکم معتقد بود: اگر زبان ابزار تفکر است، پس با نابود کردن واژه ها، می توان جلوی وقوع جرم های ذهنی را گرفت.
دوقطبی گری ذهنی (Doublethink)
مفهوم دوقطبی گری ذهنی، به معنای پذیرش دو باور متناقض به طور همزمان استبرای مثال، مردم می دانند که وزارت جنگ مسئول کشتار است، اما آن را «وزارت صلح» می نامند و عمیقاً و قلباً به آن ایمان دارند.
تحلیل ساختار قدرت در کتاب 1984 | وزارتخانه های چهارگانه
در جهان (کشور فرضی) سال ۱۹۸۴، نام گذاری نهادها دقیقاً برعکس عملکرد آن هاست:
- وزارت حقیقت (Minitrue): مسئول جعل اخبار، تغییر تاریخ و نابود کردن اسناد است.
- وزارت صلح (Minipax): مسئول تداوم جنگ های ابدی برای تخلیه انرژی و منابع مردم است.
- وزارت عشق (Miniluv): مخوف ترین نهادی است که وجود دارد. این نهاد، مسئول شکنجه، بازجویی و شستشوی مغزی است.
- وزارت فراوانی (Miniplenty): مسئول جیره بندی مواد غذایی و حفظ خط فقر عمومی است.
معماری سیستم های کنترل و نظارت در سازمان های مدرن
در لایه های عمیق ۱۹۸۴، موضوع اصلی مدیریت داده ها و نظارت است. در دنیای کسب وکار، این موضوع به مدیریت ذره بینی (Micromanagement) و سیستم های پایش اطلاق می شود.
این کتاب نشان می دهد که نظارت حداکثری (تله اسکرین ها) چگونه خلاقیت و انگیزه درونی کارکنان را از بین می برد. در مدیریت نوین، سازمان هایی که به جای “اعتماد” بر “کنترل مطلق” تکیه میکنند، در واقع در حال بازتولید ساختار اوشنیا هستند. در چنین سیتمهایی، افراد به جای حل مسئله، انرژی خود را صرف « تظاهر به کار» و فرار از جریمه می کنند.
گفتار نو (Newspeak) و بحران شفافیت در ارتباطات سازمانی
یکی از مفاهیم کلیدی کتاب، حذف واژگان برای محدود کردن تفکر است. در دنیای کسب و کار، این پدیده در قالب”واژگان پیچیده مدیریتی” و ابهام در بیان استراتژیها ظاهر می شود(مانند مدیرانی که دائما نیمه انگلیسی صحبت میکنند و در بسیاری اوقات حتی خودشان نمیفهمند چه گفتند!).
وقتی رهبران سازمان از کلمات مبهم برای پوشاندن شکست ها استفاده می کنند، در واقع در حال تولید نسخه شرکتی “گفتارنو” هستند. یک مدیر هوشمند می داند که شفافیت در زبان، باعث وضوح در اجرا می شود. حذف واژه های صریح و جایگزینی آن ها با عبارات شعارگونه، تفکر نقادانه را در تیم ها سرکوب می کند.
وزارت حقیقت و مدیریت دانش (Knowledge Management)
وظیفه اصلی وینستون اسمیت، دستکاری گذشته بوددر مدیریت کسب وکار، “داده” دارایی اصلی استسازمان هایی که آمارها را برای خوشایند مدیران ارشد دستکاری می کنند یا “فرهنگ مقصر دانستن” را ترویج می دهند، عملاً حافظه سازمانی خود را نابود می کنند.
یادگیری سازمانی تنها زمانی رخ می دهد که اشتباهات گذشته به جای “پاک شدن”، تحلیل شوندشرکتی که تاریخچه شکست های خود را بازنویسی کند، محکوم به تکرار آن هاست.
دوقطبی گری ذهنی و تضاد در ارزش های سازمانی
شعار “جنگ، صلح است” در فضای کسب وکار زمانی رخ می دهد که تضاد عمیقی بینارزش های اعلام شده ورفتارهای واقعی وجود داشته باشد.
تناقض عمل با شعار
بسیاری از سازمانها هستند که شعار «تیم محوری» می دهد اما در برنامه ریزی سیستم پاداش دهی، فقط برروی رقابت فردی تمرکز می کنند.
تضاد در گفتار و کردار
در بسیاری از شرکتهای امروزی، نوآوری ستایش می شود اما هرگونه ریسک پذیری، با تنبیه مواجه می شود.
این تضادها باعث ایجاد “فرسودگی روانی” در کارکنان می شود؛ همان وضعیتی که وینستون در تمام طول داستان با آن دست وپنج نرم می کرد.
چه درس های استراتژیکی می توان از ۱۹۸۴ در مدیریت گرفت؟
رمان ۱۹۸۴ برای یک رهبر کسب وکار، آینه ای است که نیمه تاریک قدرت را نشان می دهددرس های نهایی این اثر برای حوزه مدیریت عبارتند از:
اهمیت فرهنگ اعتماد بر نظارت
نظارت بیش از حد، هزینه عملیاتی را بالا برده و هوش سازمانی را کاهش می دهدرهبری واقعی الهام بخش است، نه پلیس گونه.
حفاظت از تفکر نقادانه
سازمانی که در آن همه “بله قربان گو” هستند، در برابر تغییرات بازار فلج خواهد شد”پلیس فکر” در شرکت ها، همان فرهنگ سرکوب ایده های مخالف است.
زبان ساده و صادقانه
موفق ترین استراتژی ها آن هایی هستند که با ساده ترین کلمات بیان می شونداز ابهام در ارتباطات بپرهیزید.
پذیرش حقیقت عینی
مدیران موفق کسانی هستند که واقعیت بازار را آن طور که هست می بینند، نه آن طور که دوست دارند در گزارش ها باشد.
دیکتاتوری در سازمان ها بد نیست اما حد دارد!
بارها در مدیریت این جمله را شنیمه ایم که کشورها با دموکراسی بهتر اداره می شن و رکت ها با دیکتاتوری. اما موضوع این نیست که ما تفکر تیمی و تفکر سیستمی را کنار بگذاریم و صرفاً بر روی دیکتاتوری و دستورات تکیه کنیم.
تفکر تیمی نیازمند استفاده از دانش مهارت و توانایی تمام تیم است اما دیکتاتوری نیازمند ارسال دستورات از بالا به پایین است. اما موضوع اینجاست که اگر ما تفکر سیستمی صحیح داشته باشیم این تفکر سیستمی ما را به این کار وادار می کند که خود ما نیز در سیستم حرکت کنیم و مطابق سیستم با بهره وری بالا و با توانایی بیشتر از سایرین بتوانیم بر سیستم حکومت کنیم.
یعنی حکومت قانون به گونه ای در سیستم انجام می شود که ما مطابق معیارهایی که در سیستم برای بهتر بودن تعریف کرده باشیم حقیقتاً از سایرین بهتر باشیم. بنابراین این گونه است که ما با داشتن مهارت دانش و توانایی و البته منش درست به نفع جامعه یعنی همان سازمان بتوانیم در سیستم حرف ها یا اموری که به نفع سیستم است را پیاده سازی کنیم.
این گونه است که می توانیم حرف یا نظر خودمان را به سایرین دیکته کنیم زیرا این دیکتاتوری در حقیقت دیکتاتوری شایسته سالاری است.
زمانی که ما از دیکتاتوری در سیستم ها صحبت می کنیم، منظور ما این است که دیکتاتوری شایسته سالاری باید در سیستم حاکم باشد یعنی تا زمانی که ما می توانیم مطابق نفع سیستم و در راستای قوانین حرف های خودمان را به سایرین دیکته کنیم.
این نه تنها دیکتاتوری زورگویی نیست بلکه کاملاً مطابق با سیستم است. یعنی دیکتاتوری سیستم محور یا دیکتاتوری شایسته سالاری. به همین دلیل است که اعتقاد داریم دیکتاتوری در سازمان ها البته دیکتاتوری شایسته سالاری بهتر از دموکراسی حکومت می کند یعنی میزان وزن برای افرادی که دارای شایستگی بالاتری در سیستم هستند؛ قدرتمندتر از سایر افرادی است که دارای شایستگی کمتری در سیستم هستند.
این دیکتاتوری در حقیقت همان شایسته سالاری است. این شایستگیست، که در چنین سیستم هایی دیکته می کند و حکومت دارد در حقیقت حکومت شایسته سالاری اینگونه عمل می کند که حرف ها یا نظراتی که بر خلاف شایستگی اعمال شوند عملاً دارای ارزش برای سیستم نیستند.
چرا دیکتاتوری ظهور میکند؟
این سوال اساسی است که اساساً در بسیاری از اوقات ذهن بشر و سازمان ها را به خود مشغول کرده است که چگونه به یک دیکتاتوری اجازه داده می شود تا بر سازمان حکومت کند؟!
اتفاقا این موضوع دقیقاً همین جاست که افرادی که می توانند حرف خودشان را بر مبنای خط قدرت به کرسی بنشانند، فارغ از اینکه دارای شایستگی باشند یا نباشند، در نبود تفکر سیستماتیک می توانند حکومت کنند.
یعنی هر جایی که ما به دنبال آسایش باشیم و همگی در خصوص سیستم مسئولیت خود را نپذیریم باید منتظر ظهور یک دیکتاتور باشیم. در حقیقت شایسته سالاری موضوعی است که ما همواره باید از آن مراقبت کنیم و هیچگاه نمی توانیم بگوییم که به آن دست یافته ایم.
این بدان معناست که عملاً شایسته سالاری یک هدف نیست بلکه یک فرایند تکاملی است. فرآیندی که دائماً سازمان ها خود را به روز می کنند و شایستگی تمام اعضای خود را به ترتیب تست می کنند.
اگر هر کدام از اعضای سیستم غافل از اینکه باید از شایسته سالاری حمایت کنند و همواره خودشان را بهبود بخشند بخواهند تصمیمی بگیرند قطعاً این تصمیم به زیان سیستم تمام خواهد شد.
پس فرایند بهبود مداوم در سازمان فرایندی است که نمی توان از آن غافل شد یعنی سازمان به شکلی نه تنها در کل به بهبود خود فکر می کند و در این راستا تلاش می کند بلکه تمام اعضای آن هم در این راستا حرکت می کنند و این حرکتی است دائم.
اگر در این راستا توقفی صورت گیرد خلاء خلاء به وجود آمده منجر خواهد شد که یک دیکتاتور با توجه به نزدیکی به خط قدرت ظهور پیدا کند و سیستم را در دست بگیرد.
اینجاست که تمام زحمات سیستم نابود خواهد شد و شایسته سالاری یک شبه به باد خواهد رفت.
بنابراین مهم تر از تفکر سیستمی و مهمتر از تفکر شایسته سالاری حمایت از شایسته سالاری و مراقبت از تفکر سیستمی است تا مبادا یکی از اعضای سیستم به صورت ناخواسته بر سیستم مسلط شود.
در تفکر سیستمی و در شایسته سالاری، این دیکتاتوری تفکر سیستمی است که حکومت می کند و این دیکتاتوری شایسته سالاریست که حرف نهایی را می زند.
کاربرد کتاب ۱۹۸۴ در مدیریت زندگی چیست؟
آگاهی از امکان دستکاری تفکر و زبان ما
همواره به خاطر داشته باشیم که زبان و تفکر ما ممکن است تحت تاثیر فشارهای رسانه ای یا دیگران قرار گیرد. امروز شبکه های اجتماعی روابط نزدیک و یا بسیاری از موضوعات دیگر با ساده سازی کلمات سعی می کنند تا تفکر و احساسات ما را کنترل کنند.
فراموش نکنیم چیزی که ما از هوش مصنوعی تصور می کنیم این است که ممکن است روزی کنترل را در دست بگیرد و این از دست دادن کنترل در حقیقت بزرگترین کابوس بشریت است.
بشر پیش از اینکه بخواهد دیده شود یا مورد توجه قرار بگیرد ثروت کسب کند و محبت جذب کند دوست دارد تا کنترل همه چیز را در دست داشته باشد.
اگر نگاهی به دنیای واقعی بیندازیم در خواهیم یافت که ثروتمندان بزرگ پس از اینکه زندگی بسیار مرفهی را تجربه می کند و ثروت های کلانی را به دست می آورند به دنبال سیاست یا تغییرات بزرگ می افتند.
اما شاید برای ما تعجب آور باشد که چرا این افراد با وجود این همه ثروت دست از امور مربوطه روزانه یا زحماتی که می کشند برنمی دارند و به تفریحات یا علایق شخصی خود نمی پردازند.
پاسخ کاملاً ساده است آنها دوست دارند تا مهم ترین خواسته بشریت یعنی کنترل را به دست آورند. حال این کنترل می تواند در تکنولوژی نهفته باشد و یا در سیاست پنهان شده باشد تفاوتی نمی کند بشر دوست دارد همواره کنترل داشته باشد.
حتی اگر به پدر و مادر خودمان نگاه کنیم می بینیم که با وجود اینکه عاشقانه ما را دوست دارند دوست دارند تمایل دارند که زندگی ما را تحت کنترل خودشان و امیال خودشان قرار دهند.
این موضوع به ما نشان می دهد زمانی که افرادی که عاشقانه ما را دوست دارند به دنبال کنترل کردن ما هستند چه توقعی از افرادی که برای وجود ما هیچ اهمیتی قائل نیستند می توان داشت.
شایعات خزنده ریز را جدی بگیریم
در سیستم های نظامی برای کنترل بهتر سیستم ها یکی از مواردی که جزو تخلفات بسیار بزرگ محسوب می شود تولید یا پراکندن شایعات خزنده است.
شایعات خزنده بسیار ساده عمل می کنند اما تاثیر آنها به شدت عمیق است. به عنوان مثال بسیاری از افراد عنوان می کنند که این موضوع فقط یک نظر است یا به دروغ عنوان می کنند که همه چیز عالیست یا همه چیز بسیار بد است این جملات ساده در واقع شاید به نظر بسیار مهم برسند. اما قدرت این شایعات خزنده زمانی مشخص می شود که به تکرار توسط افراد مختلف در جامعه گسترش پیدا کنند.
در این زمان شایعات خزنده مانند ویروسی در جامعه توسعه پیدا می کنند و برخی اوقات ما خودمان هم ممکن است آن را باور کنیم.
مثالی در توصیف قدرت شایعات خزنده
یک مثال طنز از ملا نصرالدین وجود دارد که ملانصرالدین برای سرگرمی به یکی از افراد روستا می گوید که در ته کوچه نذری پخت می کنند و می تواند برای گرفتن نذری به انتهای کوچه مراجعه کند.
این شایعه ساده موجب شد تا فرد به سرعت به سمت مردم برود و مردم را دعوت کند تا در انتهای کوچه بتوانند نذر خود را دریافت کنند. رفته رفته بسیاری از افراد از روبروی ملانصرالدین شروع به دویدن کردند و به انتهای کوچه می رفتند.
با جدیتی که این افراد حرکت می کردند ملانصرالدین در فکر فرو رفت و پیش خودش گفت نکند واقعا در ته کوچه نذری می دهند. در کمال تعجب، خود ملانطرالدن هم، به دنبال جماعت به راه افتاد و به انتهای کوچه رفت تا نذری خود را دریافت کند و از جماعت عقب نماند.
این داستان ساده نشانگر قدرت شایعات خزنده است این موضوع آگاهی ما از دستکاری زبان و فکر توسط شبکه های اجتماعی رسانه ها و تبلیغات نشان می دهد و اهمیت آن را برای ما مشخص تر از قبل می کند.
از مکافات عمل غافل مشو…
باید آگاه باشیم که نسبت به هر چیزی واکنش ما نسبت به هر چیزی می تواند در زندگی دیگران تاثیر داشته باشد بنابراین باید مراقب باشیم تا به شایعات خزنده دامن نزنیم و زندگی دیگران را به سادگی تحت تاثیر قرار ندهیم.
ما از عواقب کارهایی که می کنیم آگاه نیستیم به همین دلیل باید پیش از اینکه بخواهیم حرفی را توسعه دهیم تاثیر آن را در زندگی دیگران بسنجیم زیرا خود ما نیز ممکن است در همین دام بیفتیم.
اگر همه به این موضوع توجه کنند که اعمالشان چه تاثیری در زندگی دیگران خواهد گذاشت، جامعه بسیار بهتری نسبت به گذشته خواهیم داشت.
اهمیت حفظ حریم خصوصی
امروزه با توسعه تله های نظارت مدرن مانند دوربین ها الگوریتم های مختلف دیتاهای بزرگ و تکنولوژی مدرن فضای اینترنت شبیه به تله اسکرین توصیف شده در کتاب 1984 شده است.
همانگونه که ما به اطلاعات بسیار زیادی دسترسی داریم دولت ها هم می توانند به اطلاعات بیشتری نسبت به گذشته دست یابند.
به کمک هوش مصنوعی حتی می توان ذهن و مغز افراد را نیز مورد جستجو قرار داد و تفکر آنها را بررسی کرد.
بسیار مراقب باشیم که حتی جستجوهای ما در اینترنت و رفتارهای ما در اینترنت می تواند داده های بسیار بزرگی برای کنترل خود ما تولید کند.
مراقبت از حریم خصوصی و استقلال ذهنی به عهده تمام افراد جامعه است ما باید با محدود کردن رد پای دیجیتال استفاده از ابزارهای حریم خصوصی و مهم تر از همه حفظ فضای ذهنی خصوصی در حفظ این حریم خصوصی خود بکوشیم.
مقاومت ذهنی در برابر پذیرش ناهنجاری
هر چیزی که زیاد تکرار شود ممکن است برای بشر عادی شود. بزرگترین جنایات که حتی ممکن است ما تصور آن را نداشته باشیم در صورتی که روزانه و به تکرار پیش روی ما صورت گیرند برای ما عادی سازی می شوند.
مغز ما به گونه ای طراحی شده تا بتواند خود را با محیط تطبیق دهد به همین ترتیب همین تطبیق ممکن است به بزرگترین دشمن ما مبدل شود.
بزرگترین سلاح قدرت وادار کردن افراد به پذیرش تناقض هاست به عنوان مثال در کتاب چیزی جمله ای به عنوان جنگ صلح هست خود یک تناقض است اما سیستم به زور می خواهد به افراد خود حقنه کند که جنگ همان صلح است.
تناقض ها نباید برای ما عادی شوند و رفتارهای هنجارشکنانه نباید تبدیل به روزمره ما شود و نباید عادی از کنار موضوعات گذر کنیم. بزرپترین جنایات بشر، توسط دیوانگان یا جنایتکاران بزرگ انجام نشده، بلکه بالعکس، توسط «مردم عادی» و با عادی سازی و توسعه «شر» انجام شده است. شر نباید عادی سازی شود، حتی اگر هرروز اتفاق بیفتد. در سیتمهای کاری ار ناهنجاریها، به هنجار تبدیل شوند، دیگر نمی توان جلوی توسعه شر در سیستم را گرفت.
مسئولیت تک تک ما در زندگی نسبت به سازمان کسب و کار و جامعه به شدت مهم و تاثیرگذار است.
شناخت مکانیسم های کنترل ذهنی توسط سایرین
گس لایتینگ
گس لایتینگ، یکی از مهم ترین مکانیزم های کنترل روانی که در زوج ها و روابط اجتماعی بسیار دیده می شود گس لایتینگ است.
گس لایتینگ به معنای وادار کردن فرد به شک در حافظه و درک خودش است دقیقاً کاری که بسیاری از زوج ها با یکدیگر می کنند و این موضوع تخریب زیادی در ذهن زوج ها ایجاد می کند. مفهوم «گسلایت کردن» از یک فیلمی به همین نام (gaslight) گرفته شده است. بدگای فیلم نور چراغ گازی را، مخصوصاً کم و زیاد میکرد و تا همسرش را متقاعد کند کم و زیاد شدن نور گاز، ساختۀ ذهن اوست و حقیقت ندارد. او تلاش داشت تا همرس با آگاهی خود، احساس کند که دیوانه است.
مراقب باشیم که اگر فردی مدام واقعیت های ما را انکار می کند به عنوان مثال به ما می گوید که تو حافظه ضعیفی داری یا تو هوش بالایی نداری یا تو همواره اشتباه به یادت می آید یا اینطور نیست که تو فکر می کنی این نشانه ای خطرناک محسوب می شود.
این سخنان یا واژه ها به عنوان چراغ خطری است که ما را هشدار خواهد کرد که در مورد گسلایتینگ قرار گرفته ایم.
کس لایتینگ رفته رفته روان ما را دچار تشویش می کند و اعتماد به نفس ما را از میان می برد و در نهایت موجب می شود که ما در برابر فرد یا سیستم مذکور از خودمان ضعف نشان دهیم.
اگر دروغی به تکرار به ما گفته شود ذهن ما ممکن است آن را عادی تلقی کند و آن را بپذیرد.
بنابراین در محل کار یا سازمان ها و حتی در زندگی عادی باید این نکته را در نظر داشته باشیم که افرادی که به صورت دارکوب وار در ذهن ما موضوعی را اعمال می کنند و تکرار می کنند در حال گس لایت کردن ما هستند.
آگاهی از ارزش تفکر آزاد
تفکر آزاد همواره یک ارزش است حتی اگر در ذهن ما باشد. ما پیش از هر چیزی باید از خود سانسوری فرار کنیم. افکار باید بتوانند آزادانه در ذهن ما توسعه پیدا کنند و بچرخند تا بتوانیم بهترین نتیجه را از آنها برای زندگی خودمان و دیگران بگیریم.
تمرین آزادی افکار در ذهن می تواند بسیار بسیار کمک کننده باشد و البته آزادی افکار به این معنا نیست که هر فکری ممکن است در ذهن ما باشد دارای ارزش است فکری که به دیگران صدمه ای نزند دارای ارزش است.
تفکر آزاد باید موجب توسعه شود نه تخریب!
اینگونه نیست که هر تفکر آزادی سازنده است. بالعکس ممکن است بسیاری از تفکرات آزاد، بسیار خطرناک باشند(مانند آزادی حمل سلاح!).
اگر تفکرات آزاد ما موجب توسعه خودمان و جامعه و کسب و کارمان شود این موضوع ارزش محسوب می شود ولی اگر تفکرات ما به دیگران ضربه بزند و دیگران را آزار دهد این موضوع به هیچ عنوان ارزشمند.
خوب یا بد وجود ندارد!
اگر به جای اینکه بخواهیم بگوییم یک موضوع خوب است یا بد است اینگونه تصور کنیم که یک موضوع مفید است یا غیر مفید است تمام رویکردهای ما تغییر خواهد کرد.
در موضع خوب یا بد ما یک نسخه را برای همه انسان ها می پیچیم یعنی یک موضوع برای همه یا خوب است یا بد.
اما در موضع تفکر مفید و غیر مفید به این نگاه می کنیم که چه چیزی برای چه کسی مفید است و چه چیزی برای چه کسی مضر است.
بنابراین تفکری که برای جامعه انسان ها یا یک سازمان مفید واقع شود تفکر مفیدی است.
بالعکس تفکر آزادی که برای توسعه یک جامعه یا یک سازمان؛ زیان داشته باشد اساساً تفکر مضری محسوب می شود و قابلیت اجرا برای آن جامعه یا سازمان را پیدا نخواهد کرد.
بنابراین به جای اینکه موضوع را به شکل خوب یا بد بررسی کنیم تمام موضوعات را به این شکل بررسی کنیم که آیا آنها برای توسعه مفید هستند یا نه.
کنترل ؛ آرزویی دیرینه یا دشمن پنهان ؟
در نهایت آرزوی دیرینه بشر کنترل داشتن بر روی همه چیز است. می توان گفت پس از پول و قدرت کنترل بزرگترین خواسته بشر بوده و هست و خواهد بود.
اما اگر در زندگی و کسب و کار بخواهیم کنترل کامل روی همه چیز داشته باشیم باید این نکته را در نظر بگیریم که این موضوع تقریباً امکان پذیر نیست. اگر بخواهیم کنترل بیشتری داشته باشیم بهتر آن است که به سمت سیستم سازی برویم تا سیستم بتواند کنترل درستی روی اوضاع داشته باشد.
در حقیقت بهترین راهکار برای داشتن کنترل این است که کنترل را از خودمان به سیستم واگذار کنیم. بهترین روش مدیریت این است که مدیریت نکنیم. یعنی بگذاریم تا قوانین و سیستم مدیریت کند. این موضوع با تمایلات داخلی ما به شدت در تضاد است.
ما همواره در زندگی از کودکی تا پایان عمر دوست داریم تا بر روی همه چیز کنترل داشته باشیم. اصالتاً ترس ما از هوش مصنوعی و ربات ها این است که کنترل را از دست ما بگیرند. بنابراین اگر می خواهیم کنترل داشته باشیم باید کنترل را روی افراد و اعضای سیستم نصب کنیم.
این بدان معناست که این افراد خودشان به صورت خودخواسته و با تمایل قلبی بخواهند که در راستای اهداف ما حرکت کنند. سیستم باید به گونه ای طراحی شده باشد تا اهدافی که ما در نظر داریم با منافع افراد و اعضای آن در تضاد نباشد.
در صورتی که ما سیستم را به گونه ای بچینیم که منافع سازمان با منافع اعضای آن در تضاد باشد عملاً نمی توانیم روی سازمان کنترل درستی داشته باشیم. دراینصوت؛ اعضای سازمان، حس خواهند کرد که رفتاری که سازمان در پیش گرفته به نفع آنها نیست بنابراین ممکن است به صورت ظاهری با سازمان همکاری کند اما در باطن برخلاف واسته های سازمان حرکت خواهند کرد.
تضاد منافع زنگ خطری است که سازمان را از درون خواهد خورد و در نهایت آن را به سمت فروپاشی سوق خواهد داد. کنترل این خواسته دیرینه بشر همواره به عنوان انگیزه ای بسیار قدرتمند و دشمنی بسیار مخرب در ذهن و قلب بشر وجود داشته و خواهد داشت.
اما کنترل کردن این نیروی کنترل است که می تواند به ما کمک کند که بتوانیم تمام کنترل را در دست بگیریم. برای اینکه بتوانیم یک سیستم را کنترل کنیم پیش از هر چیز باید بتوانیم خودمان را کنترل کنیم.
در صورتی که بتوانیم امیال منفی و مهیجی که درون خودمان است کنترل کنیم می توانیم امیدوار باشیم که با راهنمای دیگران و تامین منافع آنها سیستم را به سمت و صورتی کنترل کنیم که در نهایت هم منافع ما حاصل شود و هم منافع تمام مشتریان یا مخاطبان سازمان.
دستیابی به کنترل فردی یکی از بزرگترین دغدغه های بشر بوده و بزرگانی که در این راستا قدم گذاشتند همواره دوست داشتند تا بتوانند تمایلات درونی خودشان را کنترل کنند تا به واسطه آن به انسان بهتری تبدیل شوند. تنها چیزی که می تواند در راستای کنترل کردن میل کنترل به ما کمک کند تمرین خودشناسی و تمرین برای از میان بردن امیال مخرب ماست.
چگونه با بهره گیری از کتاب ۱۹۸۴، بهتر مدیریت کنیم؟
کتاب ۱۹۸۴ نه تنها هشداری جامعه شناختی است، بلکه منبع غنی از درس های مدیریتی برای رهبران مدرن به شمار می رود. این رمان با ترسیم یک نظام توتالیتر، نشان می دهد که چگونه کنترل بیش از حد، دستکاری اطلاعات و سرکوب فردیت می تواند سازمان ها را نابود کند. با بهره گیری از این کتاب، مدیران می توانند از اشتباهات «حزب» اجتناب کنند و بر پایه اعتماد، شفافیت و نوآوری مدیریت کنند.
اجتناب از نظارت بیش از حد و تمرکز بر اعتماد متقابل
در این داستان 1984، تکنولوژیی که به «تله اسکرین ها» نام گذاری شده، نماد نظارت دائمی است که منجر به ترس و کاهش بهره وری می شود.
در مدیریت امروز، از ابزارهای ردیابی کارکنان (مانند نرم افزارهای نظارتی یا محدود کنده) به طور محدود استفاده کنیم و به جای آن، فرهنگ اعتماد بسازید. برای مثال، جلسات بازخورد منظم برگزار کنیم تا کارکنان احساس آزادی کنند و ایده هایشان را بیان نمایند. این رویکرد، انگیزه را افزایش می دهد و از “فرهنگ ترس” جلوگیری می کند، همان طور که اورول هشدار می دهد.
استفاده از زبان شفاف و جلوگیری از دستکاری ارتباطات
اورول با مفهوم “نیوسپیک” نشان می دهد که ساده سازی یا تحریف زبان می تواند فکر را کنترل کند. مدیران باید ارتباطات صادقانه را اولویت دهند؛ مثلاً از عبارات مبهم مانند «بهینه سازی منابع» برای توجیه اخراج ها اجتناب کنند و مستقیم صحبت نمایند. این کار اعتماد می سازد و از «گروه فکری (groupthink)» جلوگیری می کند، این تفکر دقیقاً در مقابل «تفکر گروهی» است. در این مدل، کارکنان بدون چالش ایده ها را می پذیرند.
نکته عملی: کارگاه های آموزشی عملی برای تیم ها برگزار کنیم تا شفافیت، تقویت شود!
تشویق فردیت و نفی تنوع فکری برای نوآوری!
حزب حاکم در این کتاب، فردیت را سرکوب می کند تا کنترل حفظ شود. اما اینکار، عملاً منجر به رکود می شود. در مدیریت، این نکته درسی ارزشمند است. ما لازم است تا محیطی ایجاد کنیم که در آن، انتقادات، پذیرفته شوند و ایده های متنوع تشویق شوند.
به عنوان مثال، برای نمونه، برگزاری جلسات «طوفان فکری» ، به توزیع قدرت کمک ویژه ای خواهد نمود. این موضوع سبب خواهد شد تا از تمرکز بیش از حد قدرت جلوگیری شود. اورول تأکید میکند که قدرت مطلق فساد می آورد، بنابراین راهبران و مربیان، به جای رئیس، باید «فرهیختار» باشند و از بازخوردهای سازنده استفاده کنند تا سازمان پویا باقی بماند.
اعتمادخوب است؛ اما کنترل بهتر است!
یکی از ضرب المثل هایی که در شرکت های آلمانی بسیار رواج دارد این است که اعتماد خوب است اما کنترل از آن بهتر است.
بسیاری از مدیران ایرانی این جمله را به عنوان یکی از جملات در نظر می گیرند و صرفاً بر روی کنترل آن تمرکز می کنند زیرا اعتقاد دارند وقتی که یک شرکت آلمانی یا شرکت های آلمانی توانسته اند با این استراتژی موفق شوند احتمالاً ما نیز به همان سرنوشت موفق خواهیم شد.
اما موضوع اینجاست که اگر به کارکرد استراتژی شرکت های آلمانی نگاهی بیندازیم متوجه خواهیم شد که با وجود اینکه کنترل در سطوح مختلف در این شرکت ها اجرایی و جاری و ساریست اما این کنترل توسط افراد انجام نمی شود بلکه کنترل توسط قوانین و سیستم ها صورت می گیرد.
ما برداشتی که خودمان از این جمله شرکت های آلمانی داریم این است که یک فرد باید روی همه چیز کنترل داشته باشد در صورتی که در آلمان به هیچ عنوان اینگونه نیست. بلکه سازمان های آلمانی با رعایت دیسیپلین مقررات نظم و سیستم سازی توانسته اند سیستم را بر همه چیز مستولی کنند.
این استیلای کامل سیستم بر محیط است که شرکت های آلمانی را به شرکت های موفق تبدیل نموده است. اما با این وجود اگر همین استراتژی را برای نسل جدید به کار بگیریم در خواهیم یافت که بسیاری از استارت آپ ها تمایل به فعالیت در شرکت های آلمانی ندارند.
بلکه آنها دوست دارند در سیلیکون ولی و در فضایی آزاد و بدون محدودیت فعالیت کنند. اما آیا شرکت های آمریکایی دارای دیسیپلین یا نظم یا سیستم نیستند که افراد بیشتر از شرکت های آلمانی تمایل به کار در آنجا دارند؟
پاسخ منفی است در شرکت های آمریکایی بسیار امور به صورت سیستماتیک پیش می رود اما تفاوتی که شرکت های آمریکایی با شرکت های آلمانی دارند در این است که در شرکت های آمریکایی انسان به شخصه و به عنوان انسان دارای ارزش است.
در این استارتاپ ها انسان بخشی از سیستم به شمار می رود اما بخش حساس سیستم محسوب می شود. یعنی انسان در سیستم ها عضوی است که می تواند روح داشته باشد و همواره مانند سیستم در یک وضعیت قرار نداشته باشد.
انسان در سیستم های آمریکایی به شکل انسان پذیرفته شده است محدودیت ها چالش ها و مشکلات و احساساتی که دارد قابل ارزش و اندازه گیری است. بنابراین افراد بیشتری تمایل دارند در چنین محیط هایی حضور داشته باشند تا اولاً دیده شوند و در مرحله بعد کاملاً درک شوند.
به همین دلیل است که امریکا می تواند بسیاری از استارت آپ های جهان را جذب فضای سرمایه گذاری فکری خودش کند. زیرا انسان ها در این سیستم ها می دانند که به حساب می آیند و از همه مهمتر اینکه به عنوان انسان به حساب می آیند.
سیستم به آنها اعتماد دارد و تا زمانی که این اعتماد را تخریب نکرده باشند، این اعتماد به قوت خود باقی خواهد ماند. در حقیقت در شرکت های آلمانی، این سیستم است که دارای ارزش و کردیت است ولی در شرکت های آمریکایی، این انسان است که دارای ارزش است. شاید بتوان گفت؛ «کنترل بیش از حد»، یکی از دلایل اصلی شکست مدیران است.
جمع بندی درس
این کتاب کتاب ۱۹۸۴ به ما یادآور می شود که آزادی حقیقی از درون ذهن ما آغاز می شود. ما با توانایی تفکر آزادانه احساس صادقانه و حفظ حریم خصوصی ذهن می توانیم همواره ذهنمان را در سلامت کامل نگاه داریم.
حتی در جایی که تمام دنیا در حال کنترل کردن ما هستند ۱۹۸۴ به ما می آموزد که بزرگترین میدان جنگ در جهان میدان جنگ ذهن ماست. ما در درس «مدیریت عمر چیست و چگونه انجام می شود؟» به نحوه استفاده ابزارها برای مدیریت بهتر زندگی، اشاره کرده ایم.
متخصصین آکادمی عیب پوش با سال ها تجربه و مهارت در سیستم سازی و توسعه کسب و کارها می توانند به ما کمک کنند تا سیستم هایی را در سازمان خودمان مستقر کنیم تا نیاز به تفتیش عقاید یا زورگویی در سازمان وجود نداشته باشد.
بلکه با توسعه تفکر آزاد و آزادی حقیقی ذهن و استفاده از ظرفیت ذهنی تمام کارکنان با تطبیق آن بر سیستم بتوانیم از ظرفیت تمامی افراد استفاده بهینه را ببریم.
فراموش نکنیم به جز وظیفه ای که ما نسبت به خودمان و خانواده مان داریم به نسبت به اجتماع کشور و جهان وظیفه داریم تا آن را به جای بهتری برای زندگی سایرین تبدیل کنیم.
برای دریافت مشاوره و صحبت با کارشناسان این آکادمی، می توانیم از شماره های درج شده در زیر وب سایت تماس بگیرید استفاده کنیم. با عضویت در این آکادمی از خدمات میز کار من بهره مند شویم و بتوانیم کسب و کار خودمان را توسعه دهیم.
فراموش نکنیم تفکر سیستمی موضوعی نیست که یک شبه بتوان آن را در سازمان ها مستقر کرد بلکه نیازمند تمرین و استفاده از دانش آگاهی و مهارت سایرین است.
مشاورین کسب و کار می توانند برای پیاده سازی تفکر سیستماتیک در سازمان های ما به ما کمک کنند و زمان را برای ما در این مسیر کوتاه تر کنند.
یکی از اشتباهات رایجی که بسیاری از کسب و کارها مرتکب می شود این است که چون تصور می کنند خودشان سیستمی را راه اندازی کرده اند پس برای ادامه آن هم نظر خودشان کفایت می کند.
فراموش نکنیم تفکر کارآفرینی با تفکر مدیریت و نگهداری و توسعه تفاوت دارد. کارآفرینان باید همواره روی ساخت و توسعه ایده های جدید کار کنند و مدیران برای نگهداری و توسعه سیستم ها فعالیت کنند. بدیهی است اگر هر کسی در جای درست خود قرار گیرد بهره وری آن چندین برابر خواهد شد.
