رود مپ (Roadmap) یا نقشه راه چیست و چه کاربردی دارد؟

رود مپ (Roadmap) یا نقشه راه چیست و چه کاربردی دارد؟

رود مپ (Roadmap) یا نقشه راه ابزاری راهبردی در مدیریت و برنامه‌ریزی است که به‌عنوان نقشه راه به کسب‌وکارها و سازمان‌ها فرصت می­دهد تا مسیر دستیابی به اهداف بلندمدت خود را آسان­تر و دقیق­تر مشخص کنند. این ابزار با ترسیم گام‌های کلیدی و اولویت‌بندی اقدامات، از سردرگمی و بی‌برنامگی در مجموعه جلوگیری کرده و روند تصمیم‌گیری را بهبود می‌بخشد.

نقشه راه نخستین بار در حوزه توسعه فناوری مطرح شده و به مرور در مدیریت کسب‌وکارها جایگاه ویژه‌ای پیدا کرد. این ابزار مدیران و رهبران را قادر می‌کند تا نه‌تنها چشم‌انداز آینده را شفاف‌تر ببینند، بلکه از منابع به شکلی اثربخش‌تر استفاده کنند و تغییرات محیطی را بهتر مدیریت نمایند.

رود مپ یا نقشه راه چیست و چه کاربردی دارد؟

این ابزاری کلیدی در مدیریت و برنامه‌ریزی استراتژیک، مسیر دستیابی به اهداف سازمانی را به‌طور دقیق و گام‌به‌گام مشخص نموده و با شفاف‌سازی اولویت‌ها، تعیین مراحل اجرایی و زمان‌بندی فعالیت‌ها، روند تصمیم‌گیری را آسان و بهره‌وری را افزایش می‌دهد.

رودمپ نخستین‌بار در حوزه فناوری برای برنامه‌ریزی توسعه محصولات معرفی شد و به‌مرور در مدیریت کسب‌وکارها جایگاه ویژه‌ای یافت. استفاده از آن علاوه بر تقویت هماهنگی بین تیم‌ها، از اتلاف منابع جلوگیری کرده و سازمان‌ها را برای مواجهه با تغییرات محیطی آماده‌تر می‌سازد. نقشه راه به عبارت ساده­تر نقشه‌ای روشن برای حرکت به سمت چشم‌اندازهای آینده ارائه می‌دهد و تضمینی برای موفقیت بلندمدت به شمار می‌رود.

رود مپ چرا و چگونه در کسب‌وکارها اهمیت دارد؟

رود مپ (Roadmap) یا نقشه راه در کسب‌وکارها به‌عنوان یک ابزار راهبردی اهمیت دارد زیرا امکان پیش‌بینی دقیق مسیر رشد، تنظیم اهداف بلندمدت و همسوسازی تیم‌ها را فراهم نموده و با ارائه دیدگاه جامع از مسیر آینده، تصمیم‌گیری‌های آگاهانه را آسان و از سردرگمی در برنامه‌ریزی جلوگیری می‌کند.

این ابزار مدیریت به‌طور خاص چارچوبی برای استفاده بهینه از منابع ایجاد نموده و به سازمان‌ها کمک می‌کند در برابر تغییرات بازار انعطاف‌پذیر باشند. طراحی آن با تمرکز بر اولویت‌ها و تعیین گام‌های اجرایی مشخص، از اشتباهات استراتژیک جلوگیری نموده و زمینه‌ساز موفقیت پایدار در محیط‌های رقابتی می‌شود.

تاریخچه رود مپ: از فناوری تا مدیریت کسب‌وکار

پیدایش رودمپ ریشه در دهه ۱۹۷۰ میلادی دارد. در آن زمان برای تعیین مسیر پیشرفت و مدیریت پروژه‌ها در صنعت فناوری و توسعه محصولات به کار گرفته شد. شرکت‌های فناوری اطلاعات ابتدا از آن برای سازمان‌دهی مراحل توسعه محصولات پیچیده و هماهنگ‌سازی فعالیت‌های تیم‌ها استفاده می‌کردند.

موفقیت این رویکرد باعث شد به تدریج مفاهیم مرتبط با این ابزار از حوزه فناوری فراتر رفته و به ابزاری مؤثر در مدیریت تبدیل شود.

در دهه‌های بعد این گزینه به یکی از ارکان کلیدی در برنامه‌ریزی استراتژیک تبدیل و در صنایعی مانند تولید، بازاریابی و حتی خدمات مالی نیز به کار گرفته شد. کسب‌وکارها از آن برای تعریف چشم‌اندازها، تعیین اولویت‌ها و شفاف‌سازی روند حرکت به سوی اهداف استفاده کردند.

امروزه این ابزار نه تنها در توسعه محصولات، بلکه در مدیریت تغییرات، برنامه‌ریزی منابع و افزایش هماهنگی بین تیم‌ها نیز نقشی اساسی ایفا می‌کند. این ابزار در دنیای رقابتی امروز، چارچوبی ساختارمند برای پیش‌بینی چالش‌ها و طراحی راهکارهای نوآورانه فراهم می‌آورد و مسیر رشد پایدار را هموار می‌کند.

رود مپ در برنامه‌ریزی استراتژیک: ابزاری برای موفقیت پایدار

در برنامه‌ریزی استراتژیک، رودمپ به‌عنوان ابزاری حیاتی شناخته شده و با ارائه نقشه‌ای دقیق از مسیر رسیدن به اهداف بلندمدت، امکان مدیریت منابع و زمان‌بندی مراحل مختلف را فراهم می‌آورد. با استفاده از آن، سازمان‌ها قادرند اولویت‌ها را مشخص کرده و از سردرگمی در تصمیم‌گیری‌ها جلوگیری کنند.

این نقشه راه نه‌تنها مسیر توسعه را شفاف می‌سازد، بلکه به سازمان‌ها کمک می‌کند تا در برابر تغییرات محیطی و چالش‌های پیش‌رو واکنش مناسب نشان داده و به شما این امکان را می‌دهد که با تکیه بر یک برنامه‌ریزی استراتژیک منسجم، به موفقیت پایدار و رشد مستمر دست یابید.

کاربردهای رود مپ در توسعه و مدیریت کسب‌وکارها

رود مپ در توسعه و مدیریت کاربردهای متعددی داشته و در افزایش بهره‌وری و هماهنگی در سازمان‌ها بسیار موثر است. یکی از اصلی‌ترین کاربردهای آن، تعریف مسیرهای استراتژیک برای دستیابی به اهداف بلندمدت است. نقشه راه با تعیین اولویت‌ها و زمان‌بندی اقدامات شرایطی فراهم می­کند تا منابع به‌طور بهینه تخصیص داده شده و از سردرگمی در فرآیندهای اجرایی جلوگیری شود.

رودمپ همچنین در مدیریت تغییرات موثر است. با ترسیم مراحل تطابق با تغییرات بازار یا فناوری، سازمان‌ها می‌توانند به سرعت واکنش نشان دهند و با به‌روز رسانی مستمر در برابر تهدیدات و فرصت‌های جدید آماده باشند. علاوه بر این در تسهیل همکاری و هماهنگی بین تیم‌های مختلف مؤثر است و امکان نظارت مستمر بر پیشرفت را فراهم می‌آورد.

در نهایت رود مپ به مجموعه­های کاری فرصت می­دهد تا استراتژی‌های خود را با دقت بیشتری پیاده‌سازی نموده و در مسیر رشد پایدار و موفقیت مستمر گام بردارند.

چگونه یک رود مپ حرفه‌ای برای کسب‌وکار خود طراحی کنیم؟

طراحی یک رود مپ حرفه‌ای فرایندی استراتژیک است که نیازمند برنامه‌ریزی دقیق و درک عمیق از اهداف، منابع و چالش‌های پیش رو می‌باشد.

در این بخش از درس مراحل طراحی کارآمد این ابزار را با هم مرور می­کنیم:

1. تعریف اهداف بلندمدت

اولین قدم در طراحی این ابزار کاربردی، تعیین اهداف بلندمدت است. این اهداف باید شفاف، قابل اندازه‌گیری و متناسب با چشم‌انداز کلی سازمان باشند. هدف‌گذاری صحیح، اساس تمام برنامه‌ریزی‌های بعدی خواهد بود.

2. تحلیل وضعیت فعلی

قبل از تعیین مسیر پیشرفت، لازم است که وضعیت فعلی به‌دقت تحلیل شود. این تحلیل شامل ارزیابی منابع موجود، نقاط قوت و ضعف، فرصت‌ها و تهدیدات بازار است. این مرحله امکان شناسایی بهتر چالش‌ها و فرصت‌های موجود را پدید می­آورد.

3. شناسایی مراحل کلیدی و اولویت‌بندی

در این مرحله، باید گام‌های اصلی برای دستیابی به اهداف مشخص شوند. این گام‌ها ممکن است شامل توسعه محصولات، ورود به بازارهای جدید یا بهبود فرآیندهای داخلی باشد. سپس این مراحل باید اولویت‌بندی شوند تا بر اساس اهمیت و زمان‌بندی، منابع به‌طور بهینه تخصیص یابند.

4. تعیین زمان‌بندی و مراحل اجرایی

رود مپ باید شامل زمان‌بندی دقیق برای هر مرحله باشد. تعیین مهلت‌ها برای انجام هر فعالیت و پیگیری پیشرفت در هر مرحله، ضروری است تا اطمینان حاصل شود که نتایج به دست آمده در مسیر درست حرکت می‌کند.

5. تخصیص منابع و تیم‌های مسئول

برای هر مرحله از رود مپ، باید منابع لازم (مالی، انسانی و فناوری) تخصیص یابد. همچنین تیم‌های مسئول برای هر بخش باید مشخص شوند تا هم‌راستایی و هماهنگی میان اعضای تیم برقرار باشد.

6. بازنگری و انعطاف‌پذیری

رود مپ باید به‌صورت دوره‌ای بازنگری و به‌روزرسانی شود. این بازنگری‌ها نقش مهمی در در مواجهه با تغییرات بازار، فناوری یا شرایط داخلی داشته و شرایطی فراهم می­کند تا سازمان تغییرات لازم را اعمال کرده و به‌طور مداوم بر اساس اطلاعات جدید تصمیم‌گیری کند.

7. نظارت و ارزیابی مستمر

برای اطمینان از پیشرفت و دستیابی به اهداف، باید سیستم‌های نظارتی مؤثر برای ارزیابی اجرای رود مپ طراحی شوند. این ارزیابی‌ها باید شامل بررسی میزان تحقق اهداف، کارآیی اقدامات انجام‌شده و تعیین مشکلات احتمالی باشد.

8. انعطاف‌پذیری در مواجهه با چالش‌ها

یک رود مپ حرفه‌ای نباید به‌صورت ایستا باشد. بلکه باید انعطاف‌پذیری لازم برای مواجهه با تغییرات غیرمنتظره یا چالش‌های جدید را داشته باشد. به‌عنوان مثال، تغییرات در تقاضای بازار، پیشرفت‌های تکنولوژیکی یا شرایط اقتصادی می‌توانند بر اجرای رود مپ تأثیر بگذارند. بنابراین مجموعه باید آماده باشد تا بر اساس شرایط جدید، استراتژی‌های خود را تطبیق دهد.

9. ارتباط مؤثر با ذینفعان

در حین طراحی و اجرای رود مپ، ارتباط مداوم با ذینفعان مختلف، مانند مدیران، تیم‌ها، سرمایه‌گذاران و مشتریان ضروری است. شفاف‌سازی مراحل، نتایج و تغییرات ممکن در آن باعث ایجاد اعتماد و هم‌راستایی بیشتر در بین تمام افراد دخیل در پروسه می‌شود.

خلاصه درس

رود مپ ابزاری ضروری برای مدیریت استراتژیک است که با ترسیم مسیر رسیدن به اهداف بلندمدت، به سازمان‌ها یاری می‌کند تا منابع خود را به‌طور بهینه تخصیص دهند و تصمیمات آگاهانه‌تری اتخاذ کنند. طراحی یک رود مپ حرفه‌ای نیازمند تحلیل دقیق وضعیت فعلی، شناسایی اهداف روشن و تعیین مراحل اجرایی مشخص است.

این ابزار شرایطی فراهم می­کند تا در برابر تغییرات محیطی انعطاف‌پذیر باشند و با هماهنگی بیشتر میان تیم‌ها، فرآیندهای خود را بهبود بخشند.

به من بگو چرا ؟

چرا کشورها و سازمانهای بزرگ، زمان زیادی را صرف برنامه ریزی و تعیین اهداف، تعیین استراتژی های دستیابی و همچنین گزارش گیری و بازخوردگیری می کنند؟

«عدم برنامه ریزی، یعنی برنامه ریزی برای شکست!». رود مپ یا نقشه راه نه تنها در توسعه محصولات و خدمات، بلکه در مدیریت منابع و برنامه‌ریزی برای رشد پایدار نقش حیاتی دارد و مسیر موفقیت بلندمدت را هموار می‌کند.

منابع:

جایگاه فروش یا پی او اس (POS) چیست و چه اهمیتی دارد؟

جایگاه فروش یا پی او اس (POS) چیست و چه اهمیتی دارد؟

عبارت جایگاه فروش یا پی او اس (POS)، یکی دیگر از عباراتی است که «غلط مصطلح» آن از معنی اصلی آن کاربرد بیشتری دارد. در صنعت پخش و فروش از این عبارت به عنوان ترجمه فروشگاه استفاده می شود. گرچه فروشگاه یا سیستم آن می تواند نوعی پی او اس باشد اما معنی درست پی او اس نیست. در این درس این عبارت و تفاوت آن با جایگاه خرید یا پی او پی (POP) را بررسی خواهیم کرد.

جایگاه فروش یا پی او اس (POS) به سیستمی اطلاق می‌شود که در آن تراکنش‌های مالی بین مشتری و فروشنده صورت می‌گیرد. این سیستم شامل سخت‌افزار و نرم‌افزارهایی است که امکان ثبت، پردازش و مدیریت فروش محصولات یا خدمات را فراهم می‌کند. پی او اس کمک می‌کند تا روند خرید بهینه شده و اطلاعات فروش به‌طور دقیق پیگیری شوند.

این سیستم با قابلیت‌هایی نظیر مدیریت موجودی، پردازش پرداخت‌ها و ارائه گزارش‌های فروش، نقشی کلیدی در ارتقای کارایی و رضایت مشتری ایفا می‌کند و به بهبود فرایندهای مدیریتی کمک می‌­کند.

تعریف جایگاه فروش (POS) و نقش آن در تراکنش‌های مالی

جایگاه فروش یا پی او اس سیستمی است که برای ثبت، پردازش و مدیریت تراکنش‌های مالی به‌کار می‌رود. این سیستم در محل نهایی خرید، یعنی زمانی که مشتری قصد پرداخت هزینه کالا یا خدمات را دارد، استفاده می‌شود. POS شامل ترکیبی از سخت‌افزار (مانند بارکدخوان، دستگاه کارت‌خوان و چاپگر) و نرم‌افزار است که به ثبت دقیق اطلاعات خرید، محاسبه هزینه‌ها و مدیریت موجودی کمک می‌کند. این سیستم علاوه بر تسهیل پرداخت، سرعت تراکنش‌ها را افزایش داده و خطاهای انسانی را کاهش می‌دهد.

جایگاه فروش یا پی او اس نقش کلیدی در بهینه‌سازی عملیات فروش و ارتقای تجربه مشتریان ایفا می‌کنند و در انواع کارهای خرده‌فروشی، رستوران‌ها و حتی خدمات آنلاین کاربرد دارند.

تعریف جایگاه خرید (POP) و نقش آن در بازاریابی

جایگاه خرید (POP) به محل یا نقطه‌ای در فروشگاه اشاره دارد که محصولات به‌طور ویژه برای جلب توجه مشتریان قرار داده می‌شوند. این مفهوم بیشتر با هدف افزایش تأثیرات بازاریابی و ایجاد انگیزه برای خرید ناگهانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

برخلاف POS که بر مدیریت تراکنش‌ها تمرکز دارد، POP بیشتر در نقاط مختلف فروشگاه، مانند قفسه‌ها، کنار صندوق یا مناطق پرتردد نصب می‌شود تا محصولات خاصی را به‌گونه‌ای نمایش دهد که برای مشتریان جذاب باشد. این نمایش‌ها معمولاً از تبلیغات بصری و استراتژی‌های بازاریابی بهره می‌گیرند تا خرید غیرقابل‌برنامه‌ریزی را ترغیب کنند و در نتیجه به افزایش فروش کمک می‌کنند.

تفاوت‌های اصلی بین جایگاه فروش (POS) و جایگاه خرید (POP)

بین جایگاه فروش (POS) و جایگاه خرید (POP) تفاوت­هایی از نظر وظایف، کاربردها و محل استفاده وجود دارد که عبارتند از:

نقش و وظیفه اصلی:

POS سیستمی است که بر مدیریت تراکنش‌های مالی و بهینه‌سازی فرایند خرید تمرکز دارد. این سیستم به‌صورت مستقیم با ثبت اطلاعات خرید، محاسبه هزینه‌ها و تسهیل پرداخت‌ها سروکار دارد و برای بهبود کارایی مالی و فروش طراحی شده است. در مقابل POP بیشتر به نمایش محصولات در فروشگاه و جلب توجه مشتریان اختصاص دارد. POP در جهت ایجاد انگیزه خرید، از تکنیک‌های بصری و چیدمان‌های خاص استفاده می‌کند تا مشتریان را به محصولات خاصی جذب کند.

محل استفاده:

جایگاه فروش یا پی او اس در محل نهایی فروش، یعنی نقطه‌ای کاربرد دارد که تراکنش مالی انجام می‌شود. این سیستم در زمانی که مشتری آماده پرداخت است، مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما POP در نقاط مختلف فروشگاه، به‌ویژه در نقاطی که بیشترین توجه مشتری جلب می‌شود، نصب می‌شود. هدف POP این است که محصولات قبل از تصمیم‌گیری نهایی مشتری به نمایش گذاشته شوند.

کاربردهای بازاریابی:

POP نقش کلیدی در ترغیب خرید ناگهانی ایفا می‌کند. این سیستم با ایجاد یک تجربه خرید جذاب‌تر، به بازاریابی محصولاتی که ممکن است بدون تبلیغات در معرض دید قرار نگیرند کمک می‌کند. در حالی که جایگاه فروش یا پی او اس بیشتر بر تسریع خرید و مدیریت دقیق تراکنش‌ها متمرکز بوده و نقش آن در بازاریابی غیرمستقیم و به بهبود تجربه مشتری از طریق تسهیل خرید خلاصه می‌شود.

جایگاه فروش یا پی او اس (POS) و تأثیر آن بر مدیریت مالی و موجودی

جایگاه فروش یا پی او اس (POS) تأثیر قابل‌توجهی بر مدیریت موجودی مالی دارد. این سیستم امکان ثبت و پردازش دقیق تراکنش‌های مالی را فراهم می‌کند که باعث افزایش شفافیت مالی و کاهش خطاهای حسابداری می‌شود. با استفاده از POS، صاحبان مشاغل می‌توانند به‌طور دقیق اطلاعات فروش و سودآوری را پیگیری کرده و گزارش‌های مالی لحظه‌ای و جامع دریافت کنند.

در زمینه مدیریت موجودی، POS امکان نظارت بر سطح موجودی کالاها را در لحظه فراهم می‌کند. به این ترتیب، با هر فروش، موجودی به‌صورت خودکار به‌روزرسانی می‌شود و از مشکلاتی نظیر کمبود یا انباشت کالا جلوگیری می‌شود. این سیستم به صاحبان مشاغل کمک می‌کند تا سفارش‌ها را بهینه کرده و هزینه‌های مربوط به نگهداری کالا را کاهش دهند.

به‌طور کلی پی او اس نقش کلیدی در بهبود کنترل مالی و مدیریت منابع موجود دارد و به آنها در افزایش بهره‌وری و سودآوری کمک شایانی می‌کند.

مزایا و کاربردهای جایگاه فروش یا پی او اس (POS) در فروشگاه‌های مدرن

جایگاه فروش یا پی او اس (POS) در فروشگاه‌های مدرن مزایا و کاربردهای گسترده‌ای دارد که به بهینه‌سازی فرآیندهای کسب‌وکار کمک می‌کند. برخی از مهم‌ترین مزایا و کاربردهای جایگاه فروش عبارتند از:

  • پردازش سریع و دقیق تراکنش‌ها
  • مدیریت هوشمند موجودی کالا
  • ارائه گزارش‌های جامع فروش
  • سهولت در مدیریت قیمت‌ها و تخفیف‌ها
  • پشتیبانی از روش‌های متنوع پرداخت
  • افزایش امنیت مالی
  • بهبود تجربه مشتریان

به­علاوه سیستم‌های جایگاه فروش یا POS به فروشگاه‌های مدرن کمک می‌کنند تا با استفاده از فناوری‌های نوین، عملکرد کارآمدتری داشته و مدیریت بهتری بر جنبه‌های مختلف کسب‌وکار خود اعمال کنند.

تأثیر جایگاه فروش (POS) و جایگاه خرید (POP) بر عملکرد کسب‌وکار

POS و POP هر دو تأثیرات متفاوت اما مکملی بر عملکرد مشاغل دارند و هر یک در بهبود فرایندهای فروش و بازاریابی نقش کلیدی ایفا می‌کنند.

تأثیر POS:

جایگاه فروش یا پی او اس با افزایش سرعت و دقت در تراکنش‌های مالی، فرآیند خرید را برای مشتریان سریع‌تر و راحت‌تر می‌کند. این سیستم همچنین به کاهش خطاهای انسانی در محاسبات و ثبت داده‌ها کمک کرده و به بهینه‌سازی مدیریت مالی و موجودی کالاها منجر می‌شود. POS اطلاعات دقیق و لحظه‌ای از فروش، موجودی و عملکرد کارکنان ارائه می‌دهد که این امر به مدیران اجازه می‌دهد تصمیمات استراتژیک بهتری برای بهبود بهره‌وری و سودآوری اتخاذ کنند.

تأثیر POP:

از سوی دیگر، جایگاه خرید (POP) به‌عنوان یک ابزار بازاریابی و تبلیغات، به افزایش فروش غیرمستقیم کمک می‌کند. با استفاده از نمایش‌های جذاب و استراتژی‌های بصری، POP توجه مشتریان را به محصولات خاص جلب کرده و خریدهای ناگهانی را ترغیب می‌کند. این امر موجب افزایش تجربه مثبت مشتریان و تشویق آنان به خرید بیشتر می‌شود. جایگاه فروش یا پی او اس همچنین با تأثیرگذاری بر تصمیم‌گیری مشتریان در طول مسیر خرید، می‌تواند سهم قابل‌توجهی در افزایش فروش و رشد اقتصادی ایفا کند.

جمع بندی درس

در مجموع می­توان گفت POS و POP با کارکردهای متفاوت خود، به‌طور هم‌زمان بهره‌وری فروشگاه‌ها را افزایش داده و به بهبود تجربه مشتریان و موفقیت کلی مجموعه کمک می­کنند. جایگاه فروش (POS) و جایگاه خرید (POP) هر دو به‌عنوان سیستم‌های کلیدی در بهبود عملکرد سیستم­های کاری عمل می‌کنند. POS با مدیریت دقیق تراکنش‌ها و بهینه‌سازی مالی، سرعت و دقت فروش را افزایش می‌دهد و POP با استفاده از استراتژی‌های بازاریابی، به جلب توجه مشتری و افزایش فروش غیرمستقیم کمک می‌کند.

این دو سیستم مکمل یکدیگر بوده و هر یک نقش خاصی در موفقیت کسب‌وکارها ایفا می‌کنند.

استفاده هم‌زمان از هر دو مورد جایگاه فروش یا پی او اس و POP بی­شک بهره‌وری و سودآوری سیستم­ها را به حداکثر می‌رساند.

فورکست یا فورکستینگ (Forecasting) یا پیش بینی فروش چیست؟

فورکست

فورکست یا فورکستینگ (Forecasting) یا پیش بینی فروش چیست؟

تکنیک فورکست یا فورکستینگ (Forecasting) یا پیش بینی فروش ، از بازار سهام و بورس وارد سایر بازارها شد ولی به هررو یکی از کارکردها و مفاهیم علوم آمار است. فورکست یا فورکستینگ یا پیش‌بینی، تخمین اگاهانه در تعیین جهت روندهای آینده از داده‌های موجود(پیشین) است.

فورکست
فورکست

کسب و کارها از این پیش بینی برای تعیین نحوه تخصیص بودجه یا برنامه ریزی برای هزینه های پیش بینی شده برای دوره زمانی در آینده استفاده می کنند. این موضوع معمولاً برای پیشگیری از تقاضای پیش بینی نشده یا کسری تولید و هماهنگی تولید با فروش صورت میگیرد.

فورکستینگ گونه ای پیش‌بینی و تخمین وضعیت بازار یا فروش در آینده است. در مدیریت مالی، این تکنیک برای برآورد سود یا زیان در دوره های آتی استفاده می شود. در بازارهای سهام معامله گران و تحلیلگران از پیش بینی ها در مدل های ارزش گذاری، زمان بندی معاملات و شناسایی روندها استفاده می کنند.

فورکست
فورکست

آینده همیشه نامعلوم و مبهم است، بنابراین فورکستینگ ها همواره یا معمولاً، باید اصلاح شوند و نتایج واقعی همیشه می‌تواند بسیار متفاوت باشد.

کارکرد فورکستینگ

معمولا معامله گران بازارهای مالی، سرمایه گذاران، سهامداران و افرادی که آینده برای آنها درآمدزاست، از فورکستینگ بهره می برند تا دریابند آیا وقایعی وجود دارند که بر یک کسب و کار و نهایتاً برسود آنها تأثیر بگذارد یا مثلا قیمت سهام افزایش یا کاهش خواهد یافت یا نه. البته فورکستها معیار های مهمی برای کسب و کارهایی است که چشم‌انداز بلندمدت دارند.

تغییر روندهایی نظیر تولید ناخالص داخلی (GDP)، نرخ بیکاری، قیمت ارز، نرخ بهره، وضعیت منطقه و غیره داده هایی برای تجزیه و تحلیل بالقوه تغییر در عملیات های کسب و کارها هستند.

استفاده از فورکستینگ در تولید، توزیع و فروش، می تواند به خالی نماندن جایگاههای فروش از کالا(OOS) و یا بالعکس آن پر شدن بیش از حد جایگاهها(OS)، کمک شایانی کند. بخصوص اینکه در برآورد بودجه بندی های مالی یا بازاریابی بسیار کارآمد هستند.

تکنیکهای فورکستینگ

فورکستینگ با دو نوع تکنیک‌ «کیفی» و «کمی» انجام می شود. هر دو تکنیک می تواند مزایا و معایب خاص خود را داشته باشد اما برخی اوقات متغیرها به قدری تاثیرگذار هستند که انکار آنها غیرممکن می شود.

تکنیکهای کمی(technical)

روش های کمی، پیش بینی نظرات کارشناسان را نادیده گرفته و صرفاً با استفاده از تحلیل داده های آماری کار می کند. مدل‌های پیش‌بینی کمی شامل روش‌های مختلفی مانند دوره زمانی، تنزیل، تحلیل شاخص‌های پیشرو یا عقب‌افتاده و مدل‌سازی اقتصادسنجی است که ممکن است سعی در تعیین پیوندهای علی داشته باشد

تکنیک های کیفی(fundamental)

مدل‌های پیش‌بینی کیفی در پیش‌بینی‌هایی با دامنه محدود مفید هستند. این مدل ها به شدت به نظرات متخصصان وابسته هستند و در کوتاه مدت بیشترین سود را دارند. نمونه‌هایی از مدل‌های پیش‌بینی کیفی شامل مصاحبه، بازدید در محل، تحقیقات بازار، نظرسنجی‌ها و نظرسنجی‌هایی است که ممکن است از روش دلفی (که بر نظرات متخصصان انبوه تکیه دارد) استفاده شود.

جمع آوری داده ها برای تجزیه و تحلیل کیفی گاهی اوقات دشوار یا وقت گیر است. بررسی نقاط قوت و ضعف و تهدید و فرصت(SWOT)، اخبار، و مستندات پرونده‌های کسب و کارها، استراتژی‌ها و فلسفه‌های مدیران و خصوصا محیط بسیار زمان بر و فنی است.

فورکست
فورکست

انتخاب روش مناسب فورکستینگ

انتخاب روش پیش‌بینی درست به نوع و دامنه آن بستگی دارد. روش‌های کیفی زمان‌بر و پرهزینه‌تر هستند، اما می‌توانند پیش‌بینی‌های دقیقی را با در دامنه های محدود انجام دهند. به عنوان مثال، این مدل فورکستینگ برای پیش بینی میزان استقبال عمومی از عرضه محصول جدید یک برند کاربرد بهتری داشته باشد. در برخی اوقات ترکیب تکنیک ها می تواند هم افزایی باشد و قابلیت اطمینان پیش بینی را بهبود بخشد.

محدودیت های فورکستینگ چیست؟

بزرگ‌ترین محدودیت فورکستها این است که آنها عملاً موضوعی مبهم به نام «آینده» را بررسی می کنند. چیزی که پیشگویی آن غیرممکن و پیش بینی آن بسیار سخت است. در بهترین حالت می توان گفت فورکستها درواقع، بهترین و کارشناسی ترین «حدس‌هااز آینده» هستند. به هررو به داده ها باید دقت کنیم زیرا وروی غلط موجب خروجی غلط خواهد شد.

آکادمی آنلاین عیب پوش

اسلوگن یا اسلوگان (slogan) چیست؟

واژه اسلوگن یا اسلوگان (slogan) یکی از کاربردی ترین مفاهیم در بازاریابی و تبلیغات است. اسلوگن یا اسلوگن را می توان برخلاف «تگ لاین» یا «ماتو»، دقیقاً و بدون واسطه، نوعی «شعار» دانست.

به بیان دیگر، اسلوگن جمله ای کوتاه و تاثیرگذار است که مفهوم «ارزش پیشنهادی» کسب و کار را به درون و بیرون کسب و کار منتقل میکند.

اسلوگن یا اسلوگان (slogan)
اسلوگن یا اسلوگان (slogan)

البته با این حال که نوشتن اسلوگن ابتدای امر ممکن است ساده به نظر برسد، برای نوشتن آن نیازمند دانش «ادبیات»، «بازاریابی» و «روانشناسی» و «جامعه شناسی» هستیم.

چرا به اسلوگن نیاز داریم؟

از بسیاری جهات، می توان گفت اسلوگن مانند «بیانیه ماموریت مختصر و مفید» است. کسب و کارها به همان دلیلی که به «لوگو» احتیاج دارند، به اسلوگن هم نیاز دارند. همانگونه که «لوگو»، بازتابی بصری از یک «برند» یا «کسب و کار» است، اسلوگن هم بازتابی «شنیداری» از آن است. درهرحال وجود هردو فرمت نیاز است و ساده تر توجه مخاطبان را به یک برند یک کسب و کار جلب می کند. به علاوه، درک و به خاطر سپردن آن ساده تر است. اگر «به خاطر سپاری» اسلوگن ساده باشد، طبیعتاً به یادآوری آن نیز در «به یادآوری برند» تاثیر خواهد داشت.

تفاوت اسلوگن با تگ لاین چیست؟

اگرچه اغلب کسب و کارها «اسلوگن» را با «تگ لاین» اشتباه می گیرند، اما این دو تفاوتهایی باهم دارند و در واقع، دو هدف متفاوت را دنبال می کنند. اسلوگن و تگ لاین هردو به «ارزش پیشنهادی کسب و کار» اشاره دارند اما این دو مفهوم، در نحوه موقعیت کسب و کار در بازار کاملاً متفاوت هستند.

اسلوگن یا اسلوگان(slogan)
اسلوگن یا اسلوگان(slogan)

ضمن اینکه معمولاً «تگ لاین»، یک بار ساخته شده و جمله ای مفهومی و تاثیرگذار و کوتاه درباره «اصل و روح برند» و «ارزش پیشنهادی برند» یا کسب و کار است. اگر اسلوگن را به عنوان «شعار تبلیغاتی» درنظر بگیریم، شعار یا اسلوگن می تواند برای هر محصول یا خدمات و یا حتی کمپین مختلف تفاوت کند یا ممکن است برای کل برند یا سازمان نوشته شود. نهایتاً اسلوگن یا شعار، می تواند نوعی تگ لاین باشد اما تگ لاین، به هیچ عنوان شعار تبلیغاتی نیست.

مدیریت (management) چیست؟

مدیریت (management) چیست؟

مفهوم مدیریت (management) از ریشه دَوَرَ در زبان عربی به معنای گردانیدن گرفته شده است. به زبان ساده، مدیریت به معنای انجام کار به واسطه سایرین است.

این مفهوم ساده اما بسیار کاربردی از دیرباز در زبانهای مختلف وجود داشته و واژه هایی نظیر «کارگردان»، «گرداننده» نیز در زبان پارسی به همین مفهوم اشاره داشته اند.

به بیان دیگر مدیریت، نحوه سازماندهی و هدایت جریان کار، عملیات و کارکنان برای رسیدن به اهداف سازمان است. هدف اصلی مدیریت ایجاد محیطی است که به کارکنان اجازه دهد کارآمد و مولد باشند. مدیر نگهبان و مجری ساختار سازمانی است و ساختار سازمانی هم به عنوان دژی مستحکم و راهنمایی برای کارکنان درجهت تعیین لحن و تمرکز کار آنهاست.

مدیریت فرآیند برنامه ریزی، سازماندهی، جذب، توسعه، هدایت، گزارش گیری و گزارش دهی، بودجه بندی، آموزش، تهییج و ارزیابی کارکنان و سازمان و روند کار است.

به بیان دیگر مدیریت، نحوه سازماندهی و هدایت جریان کار، عملیات و کارمندان برای رسیدن به اهداف سازمان است. هدف اصلی مدیریت ایجاد محیطی است که به کارکنان اجازه دهد کارآمد و مولد باشند. مدیر نگهبان و مجری ساختار سازمانی است و ساختار سازمانی هم به عنوان دژی مستحکم و راهنمایی برای کارکنان درجهت تعیین لحن و تمرکز کار آنهاست.

مدیریت در اجرا و ارزیابی این ساختارها مشارکت دارد. به بیان دیگر مدیریت، به معنای انجام وظایفی است که برای مدیر تعیین شده است. در درس مربوط به وظایف مدیران، این وظایف به تفصیل شرح داده شده است.

سطوح مدیریت چیست؟

امروزه سطوح مختلفی از مدیریت وجود دارد خصوصا در سازمانهایی که ساختار ماتریسی دارند اما بطور عموم، در بسیاری از سازمان ها، مدیریت در یکی از سه سطح بالا، متوسط و پایین قرار می گیرد. مدیران در سازمان های کوچکتر ممکن است در بیش از یک سطح نقش داشته باشند، در حالی که سازمان های بزرگتر ممکن است چندین مدیر در هر سطح داشته باشند.

مدیریت سطح بالا (ارشد) چیست؟

مدیریت سطح بالا معمولاً یک نقش اداری دارد و تصمیمات آنها بر کل سازمان تأثیر می گذارد و عموما هم نقشی در روند و کارکرد روزمره سازمان ندارند. نمونه هایی مانند مدیران عامل یا قائم مقام سازمان یا اعضای هیئت مدیره از این دست مدیران هستند.

سطح میانی چیست؟

مدیرانی را با نقش های اجرایی در سطح مدیریت میانی را مدیریت سطح میانی می نامند. این سطح از مدیریت عموما با مدیران سطح بالا کار می کنند و در رسیدن به اهداف و افزایش بهره وری سازمان کمک می کنند.

مدیریت سطح پایین (عملیاتی) چیست؟

سطح نهایی مدیریت است که نقشهای نظارتی و عملیاتی دارند. عناوینی مانند سرپرست شیفت، مدیر شعبه یا سرپرست تیم از این دست مدیریت هستند. این مدیران با افراد و تیم ها برای دستیابی به اهداف تعیین شده توسط مدیریت در سطوح بالاتر همکاری می کنند. این سطح مدیریت معمولاً در مقایسه با سایر سطوح مدیریتی تأثیر کمتری بر خط مشی سازمان دارند، اما بیشترین تعامل را با کارکنان دارند.

آکادمی آنلاین عیب پوش

الگوی کسب و کار (business pattern) چیست؟

الگوی کسب و کار (business pattern) چیست؟

این مفهوم الگوی کسب و کار (business pattern) یکی از پایه های اصلی بوم کسب و کار است. الگوی کسب و کار به بیان ساده روشی است که کسب و کار در فعالیت‌های تجاری در پیش میگیرد تا با کسب درآمد ثبات خود را حفظ کند.

بسیاری از متخصصین بازاریابی معتقدند الگوی کسب و کار همان مدل کسب و کار(business model) است. با وجود اینکه این اعتقاد اشتباه نیست، اما باید توجه کنیم الگوی کسب و کار مفهومی است که زیرمجموعه مدل کسب و کار است و خود بخشی از مدل کسب و کار محسوب می شود.

در این مدل با توجه به منابع در دسترس و نیاز مشتری، پیشنهادی برای عرضه ارزش مورد نظر مشتری ارائه می شود. به بیان دیگر «الگوی کسب و کار چگونگی کسب درآمد توسط کسب و کار را با مشخص کردن جایگاه آن در زنجیره ارزش مشتری تشریح می‌کند.

به بیان دیگر می توان گفت الگوی کسب و کار، روشهایی برای درآمد زایی از یک کسب و کار است که معمولاً کسب و کارهای دیگر امتحان کرده اند و جواب گرفته اند.

امروزه فضای وب و شبکه های مجازی سبب سادگی کار مشتریان و کسب و کارها شده اما به همان میزان کار کسب و کارها را به دلیل انتخابهای زیاد در دسترس سخت کرده است. مهم‌ترین دستاوردهای کاربران و مشتریان قدرتی است که این فناوری برای جستجوی اطلاعات مورد نظر و اخذ تصمیمات متناسب با آن در اختیار مشتریان قرار داده است.

با ترکیب منافع مشتری و منافع مسب و کار، الگوهای متفاوتی بوجود می آیند که برخی از این الگوهای درآمدی در طول زمان توسط کسب و کارهای مختلف امتحان شده و جواب داده است. در این درس برخی از این الگوهای درآمدی در فضای وب را نام میبریم.

  • الگوی کارمزد تراکنش (Transaction fee)
  • الگوی کارمزدهای میزبانی(Hosting fees)
  • الگوی ASP
  • الگوی دریافت کارمزدهای مراجعه(Referral Fees)
  • الگوی حق اشتراک(Subscription fees)
  • الگوی دریافت کارمزد حق امتیاز(License fees)
  • الگوی دریافت کارمزد به ازای هر دسترسی(Pay-per-view)
  • الگوی دریافت کارمزدهای عملیاتی(Pay-per-performance)
  • الگوی دریافت کارمزد درصورت انجام کامل عملیات.
  • الگوی کارمزدهای پرداخت دادوستدی خرد و تعداد بالا(Micropayment)
  • الگوی تبلیغات(Advertising)
  • الگوی اسپانسرشیپ(Sponsorships)
  • الگوی مدل رانسام(Ransom Model)
  • الگوی فروش کالا یا خدمات(sale of goods / services)
  • الگوی فروش اطلاعات مشتریان(Sale of customer data)
  • الگوی پاسخ آفلاین به مشتری(Offline customer response)
  • الگوی کارایی و اثربخشی بیشتر در مبادلات(Efficiency & effectiveness gains)
  • الگوی سرویس‌های ارزش افزوده(Value-added services(Linux model))
  • الگوی اجاره فضای مجازی(Virtual real-estate)

فضای اینترنت فضای خلاقیت است. الگوهای کسب و کار به قدری متنوع و فراوان هستند که شاید بتوان هر لحظه شاهد ایجاد الگویی جدید بود.

آکادمی آنلاین عیب پوش

بوم کسب و کار (business canvas) چیست؟

بوم کسب و کار (business canvas) چیست؟

بوم کسب و کار (business Model canvas) که به «بوم مدل کسب و کار» هم شناخته شده، الگویی در مدیریت استراتژیک است که برای توسعه مدل‌های تجاری جدید و مستندسازی مدل‌های موجود، مورد استفاده قرار می گیرد. این بوم، نموداری بصری شامل عناصری است که ارزش پیشنهادی یک شرکت یا محصول، زیرساخت‌ها، مشتریان و امور مالی را توصیف کرده و به کسب‌وکارها کمک می‌کند تا فعالیت‌های خود را با عناصر این بوم هماهنگ کنند.

پیشینه بوم مدل کسب و کار چیست؟

این بوم دارای نه بخش یا بلوک است که از آنها به عنوان «بلوک اصلی» یاد می شود. برای اولین بار در سال 2005 الکساندر اوستروالدر این بوم را معرفی کرد. این بوم بیشتر به این خاطر طراحی شد که بتوان تمامی بخشهای اصلی و خصوصا ارزش پیشنهادی کسب و کار را بصورت بصری همواره جلوی چشم و در یک قاب داشت.

بوم کسب و کار شامل چه بخشهایی است؟

ساخت این بوم کسب و کار (business canvas) ، طرح پرسشهای اساسی و اصلی درباره کسب و کار و ارائه پاسخهای درست به آنها بصورت بصری است. بوم مدل کسب و کار به سه بخش اصلی و نه بخش فرعی تقسیم می شود. بخش سمت چپ بوم، شامل بحث‌ها و دغدغه‌های مربوط به فضای هسته‌ اصلی کسب و کار است. بخش مرکزی آن، مربوطه به ارزش آفرینی و ارزش پیشنهادی کسب و کار و نهایتاً بخش سمت راست این بوم، پاسخی به پرسش‌های مربوط به مشتری و ارتباط با آنهاست.

می توان گفت بوم کسب و کار (business canvas) الگویی برای توسعه کسب و کار، به شکل یک جدول بصری است که شامل عناصر ویژه‌ای است که مجموعه آن‌ها در کنار هم، نشانگر ویژگی‌های کلی یک کسب و کار است.

عناصری که در بوم کسب و کار دارای اهمیت هستند و بطور عموم در بوم کسب و کار لازم است تا برای هر کسب و کاری تعریف شوند، بشرح زیر است:

در بسیاری از شرکتهای بین المللی این بوم در ابعاد بزرگ چاپ شده و در محیط سازمان نصب می‌شود. گرچه در کسب و کارهای کشورما همه چیز از کارکنان پنهان می شود، اما سالهاست که در شرکتهای بین المللی هم بوم کسب و کار و هم الگوی کسب و کار و هم میزان درآمد و سایر اطلاعات کاملا شفاف است و در اختیار همه اعضای سازمان و حتی مشتریان و عموم مردم قرار دارد. بدیهی است انجام این کار به درک مشترک اعضای سازمان از مدل کسب و کار می شود. بعلاوه کمک میکند که خلاقیت، همکاری و تجزیه و تحلیل اعضای تیم هم افزایش یابد.

شرکای کلیدی (Key Partnerships)

همیشه اتحاد با شرکای قدرتمند، می تواند عملیات کسب و کار را بهینه کند و خصوصاً میزان ریسک را کاهش دهد. معمولاً تمرکز کسب و کارها برروی توسعه روابط با مشتری است اما ایجاد اتحاد با شرکا ی تجاری مکمل این موضوع است و خصوصاً افزودن سرمایه را تضمین میکند. موضوعی که می تواند کسب و کار را از رقبا جلوتر بیندازد.

ساختار هزینه (Cost Structure)

با نوشتن ساختار هزینه می توان مدل هزینه کرد کسب و کار را درک کرد و در صورت نیاز برخی از هزینه های سازمان را حذف یا جابجا کرد. اینکه الزاما صرفه جویی در هزینه ها همیشه خوب یا بد است ملاک نیست بلکه با تعیین ساختار درست هزینه می توان درک کرد که چه ساختار هزینه ای برای کسب و کار مربوطه «مفید» خواهد بود.

جریان یا مدل درآمدی (Revenue Stream)

مدل درآمدی روشی است که کسب و کار در فعالیت‌های تجاری در پیش گرفته تا با کسب درآمد ثبات خود را حفظ کند. این روش با توجه به منابع موجود و نیاز مشتری، پیشنهادی برای عرضه ارزش مورد نظر مشتری ارائه شده و کسب و کار از آن به درآمد و سود می رسد. جریان یا مدل درآمدی مفهومی است که به «الگوی کسب و کار( business pattern)» نیز شناخته شده است و یکی از مهمترین بخشهای بوم کسب و کار است. به بیان دیگر این الگو نحوه کسب درآمد را با مشخص کردن جایگاه آن در زنجیره ارزش مشتری شرح می دهد.

فعالیت های کلیدی (Key Activities)

به بیان ساده این بخش مهمترین فعالیت هایی که در اجرای ارزش پیشنهادی یک کسب و کار باید انجام شوند را شرح می دهد. به عنوان مثال فعالیت کلیدی شرکت بیک(Bic)، تولید کننده خودکار، ایجاد زنجیره تامین کارآمد برای کاهش هزینه هاست.

منابع کلیدی (key resources)

منابع کلیدی همان منابعی هستند که برای ایجاد ارزش برای مشتری ضروری اند. این منابع، دارایی های کسب و کار محسوب می شوند که برای حفظ و حمایت از آن ضروری هستند. منابع می تواند انسانی، مالی، فیزیکی و تکنولوژیکی یا فکری باشند.

ارزش پیشنهادی (value proposition)

به بیان ساده و خلاصه، ارزش پیشنهادی «مجموعه ای از محصولات یا خدمات است که یک کسب و کار برای رفع نیازهای مشتریان خود ارائه می کند». ارزش پیشنهادی، کسب و کار را از رقبای خود متمایز می کند. ارزش پیشنهادی از طریق عناصر مختلفی مانند تازگی، عملکرد، سفارشی‌سازی، «انجام درست کار»، طراحی، برند، قیمت، کاهش هزینه، کاهش ریسک، دسترسی، و راحتی، ارائه ارزش می کند. گزاره های ارزشی عموماً یا کمی(قیمت و کارایی) هستند و یا کیفی(تجربه کلی مشتری و نتیجه).

ارتباط با مشتریان (CRM)

برای اطمینان از بقا و موفقیت هر کسب و کار، لازم است تا نوع رابطه ای را که می خواهند با هر بخش از مشتریان ایجاد کنند، شناسایی کنند. این عنصر باید به سه مرحله حیاتی در رابطه با مشتری بپردازد: اینکه چگونه کسب و کار مشتریان جدیدی به دست می آورد، چگونه مشتریان را در خرید یا استفاده از خدمات خود نگه می دارد و چگونه کسب و کار درآمد خود را از مشتریان فعلی خود افزایش می دهد. اشکال مختلف ارتباط با مشتری عبارتند از:

کمک شخصی

کمک به شکلی از تعامل کارمند و مشتری. چنین کمکی در حین فروش و/یا پس از فروش انجام می شود.

کمک شخصی اختصاصی

صمیمی ترین و عملی ترین کمک شخصی است که در آن یک نماینده فروش برای رسیدگی به تمام نیازها و سوالات مجموعه خاصی از مشتریان منصوب می شود.

سلف سرویس

رابطه ای تعاملی و غیرمستقیم بین کسب و کار و مشتریان است که در آن کسب و کار ابزارهای مورد نیاز را برای مشتریان فراهم می کند تا مشتری بتواند راحت تر و موثرتر به خودش خدمت کند.

کانالهای توزیع (channels)

یک کسب و کار می تواند ارزش پیشنهادی خود را از طریق کانال های مختلف به مشتریان هدف برساند. کانالهای موثر، ارزش پیشنهادی یک کسب و کار را به روش هایی سریع، کارآمد و مقرون به صرفه توزیع می کنند. یک کسب و کار می‌تواند از طریق کانال‌های مستقیم (نمایش فروشگاه)، کانال‌های شریکی (توزیع‌کنندگان اصلی) یا ترکیبی از هر دو به مشتریان خود دسترسی پیدا کند.

بخش بندی مشتریان (customer segments)

یک کسب و کار باید بداند به چه مشتریانی خدمات می‌دهد. برای این کار باید تحقیقات لازم جهت بخش بندی مشتریان(بازار) را انجام دهد. در درس بخش بندی بازار یا مشتریان، این مفهوم به شکل کامل توضیح داده شده است.

مجموعه‌های مختلفی از مشتریان را می‌توان بر اساس نیازها و ویژگی‌های متفاوتشان تقسیم‌بندی کرد تا از اجرای مناسب استراتژی شرکت برای برآوردن ویژگی‌های گروه‌های منتخب مشتریان اطمینان حاصل شود. انواع مختلف بخش های مشتریان عبارتند از:

بازار انبوه

معمولا به بازار انبوه بازار بدون بخش بندی هم میگویند زیرا کسب و کار دیدگاه گسترده ای از مشتریان بالقوه دارد یعنی همه مشتری او هستند.

بازار گوشه ای

تقسیم بندی مشتری بر اساس نیازهای تخصصی و ویژگی های مشتریان است البته بسیاری به این بخش بازار لوکس میگویند که غلط است. زیرا ممکن است آن بخش خاص الزاما لوکس نباشد مانند خدمات معلولین.

بخش بندی شده

تقسیم بندی اضافی در بخش مشتریان فعلی اعمال می شود. در وضعیت بخش‌بندی شده، کسب‌وکار ممکن است مشتریان خود را بر اساس جنسیت، سن و یا درآمد بخش بندی کند.

متنوع سازی

یک کسب و کار به بخش های مختلف مشتری با نیازها و ویژگی های مختلف خدمات ارائه می دهد.

بازار چند وجهی

برخی از کسب و کارها به بخش‌های مشتریان وابسته به یکدیگر خدمات ارائه می‌دهند. به عنوان مثال یک بانک برای توسعه نوعی کارت اعتباری، خدماتی را به دارندگان کارت اعتباری ارائه می دهد و همزمان به فروشگاههایی که آن کارت های اعتباری را می پذیرند هم خدمات ارائه می کند.

به من بگو چرا؟

چرا یک سازمان یا یک کسب و کار ممکن است به بوم کسب و کار نیاز دادشته باشد؟

سوالات متداول

بوم کسب و کار به چه دردی می خورد؟

بهره گیری از بوم کسب و کار امکان آزمایش سریع و کارآمد پیکربندی‌های مختلف مدل کسب‌وکار، سرعت بخشیدن به فرآیند نوآوری و همچنین کاهش زمان ورود به بازار را فراهم می‌کندو. درواقع این رویکرد ساختاریافته و سیستماتیک است که برای تحلیل و طراحی مدل‌های کسب‌وکار، که به شناسایی زمینه‌های بهبود و نوآوری کمک می‌کند.

چگونه می توان یک نمونه بوم کسب و کار درست کرد؟

در این آدرس امکان ساخت و دانلود نمونه بوم مدل کسب و کار فراهم شده است.

آکادمی آنلاین عیب پوش

مدیریت برند چیست؟

مدیریت برند(brand management)، چیست؟

این مفهوم یکی از مهمترین موضوعات در «برندسازی یا برندینگ» است. بدیهی است خلق و راه اندازی برند این امکان را می دهد که «هویتی منحصر به فرد» برای کسب و کار ایجاد شود. هویتی که مشتریان آن را «تشخیص دهند» و به آن «اعتماد» کنند. اگر برند به خوبی مدیریت شود، مشتریان انرژی کسب و کار، ماموریت و انتظاراتی که از شرکت می توانند داشته باشند را درک خواهند کرد.

مفهوم مدیریت برند اصطلاحی چتری و گسترده است که برای توصیف استراتژی های بازاریابی بکار می رود که درراستای ایجاد و توسعه «ارزش و شهرت» یک «برند و محصولات آن» در طول زمان استفاده می شود.

استراتژی قدرتمند مدیریت برند به ایجاد و پرورش روابط نزدیکتر با مخاطبان برند کمک می کند. ایجاد پایگاه مشتریان وفادار، شهرت یک برند و محصولات مرتبط به آن را به شکل مثبت تری توسعه داده و متعاقباً موجب درآمد بیشتر و «ارزش ویژه برند» می شود.

برندسازی مدرن اغلب به مدیریت برند دیجیتال نیاز دارد که به برند امکان می دهد تصویری را که می خواهد به صورت آنلاین ارائه دهد، تنظیم کند. تعریف مدیریت برند در طول سال‌ها تغییر کرده و این اهمیت دارد که شرکت‌ها از دانش روز بازاریابی و برندسازی مطلع باشند.

به شکلی اجتناب‌ناپذیر، برندهای امروزی، برندهایی آنلاین هستند و می‌دانند چه تاکتیک‌های بازاریابی باید برای افزایش ارزش برند و حفظ رابطه خوب با مشتریانش به کار گرفته شود.

آکادمی آنلاین عیب پوش

اعتماد به برند یا برند تراست (brand trust) چیست؟

اعتماد به برند یا برند تراست (brand trust) چیست؟

یکی از اصلی ترین و اساسی ترین مفاهیم در مدیریت برند و یکی از پایه های «سه پایه بازاریابی»، مفهوم اعتماد به برند یا برند تراست (Brand Trust)، یکی از مهمترین موضوعات امروز در برندسازی و بازاریابی است. بدون اعتماد به برند، مشتریان نه تنها پول خود را در جای دیگری خرج می‌کنند، بلکه برند یا خدمات نیز با شکست مواجه خواهد شد. اطمینان مشتریان نسبت به محصولی که خریداری کرده اند، اصل مهمی است که قابل تغییر نیست.

اعتماد به برند، ارزشی پنهان است که در «ذهن» و «قلب» مخاطبان یا مشتریان برند وجود دارد. به عنوان مثال زمانی که نامی از برند ورزشی گاتورید(Gatorade) آورده می شود، کلماتی مانند «ورزش»، «عملکرد بهتر»، «انرژی» در ذهن مخاطبان شکل میگیرد. یا به عنوان مثال زمانی که نام باتری دوراسل آورده شود، کلماتی مانند «دوام» «انرژی بالا» در ذهن مخاطبان شکل میگیرد. هنگامی که نام برند لگو برده شود، کلماتی مانند «بازی»، «رنگ» و «کیفیت» در ذهنها متبادر می شود.

این کلمات در به یادآوری برند موثر هستند و اگر کلماتی مثبت و محرک باشند، در ذهن و قلب مخاطبان، اعتماد به برند شکل گرفته است.

این واقعیتی است که برندها، موتورهای ارزش‌آفرینی فوق‌العاده قدرتمندی هستند…» “برند فراگیر، برندی است که حضور و شهرت برند فراتر از محصولات یا خدماتی باشد که در ابتدا سعی در عرضه آنها داشته است.

جاناتان کوپلسکی، استاد دانشگاه نورث وسترن

زمان، پول و اطلاعات مشتریان، بسیار ارزشمند است، و با تعداد گزینه هایی که امروز وجود دارد، کسب و کارها کار سختی در پیش دارند.

در اغلب مواقع، مفهوم «اعتماد به برند»، قربانی اهداف کوتاه مدت شده و نادیده گرفته می شود. اما نباید فراموش کنیم که اعتماد به برند، بخش مهمی از استراتژی بازاریابی است. اعتماد و وفاداری اغلب دست به دست هم داده و برند را در «ذهن و قلب» مشتریان تثبیت می کند. اگر اعتماد به برند وجود داشته باشد، مشتریان بالقوه، وقتی به دنبال محصول یا خدماتی هستند، دقیقاً می دانند کجا باید بروند. در این درس، عواملی را که به اعتماد به برند کمک می‌کنند، تجزیه و تحلیل کرده و توصیه های مفیدی برای مدیریت برند ارائه می‌کنیم.

اعتماد به برند چیست؟

به زبان ساده اعتماد به برند، میزان «احترام» و «وفاداری» مشتریان به یک برند است. به بیان دیگر اینکه چقدر قویاً معتقدند که این برند، به «وعده های خود» عمل می کند. این تصوری عمومی است که اغلب با ترکیبی از تجربیات اول شخص و ارتباطات با کسب و کار شکل می‌گیرد، که برای هر دوی آنها بازاریابی عاملی تعیین کننده و حیاتی است. اعتماد به برند لزوماً با خریدهای مکرر یا استفاده طولانی مدت سنجیده نمی شود، بلکه این است که مشتریان چه احساسی نسبت به برند دارند و چقدر مایلند زمان، پول، انرژی یا اطلاعات خود را به جای سایر برندهای دیگر، در اختیار یک برند خاص دهند.

ما به عنوان انسان تمایل داریم به آنچه که سایر انسان ها می گویند و انجام می دهند اعتماد کنیم، بنابراین ایجاد اعتماد آسان است اما حفظ آن بسیار دشوار است و به طرز مضحکی آسان از دست می رود.

دان اسکالتز

عتماد به برند بر چه اساسی شکل می گیرد؟

امروزه، اعتماد مخاطبان به برندها عموماً بر اساس موارد زیر شکل می گیرد:

  • کیفیت محصولات و خدمات
  • درک عمومی (رتبه‌بندی و غیره)
  • تجربه خدمات مشتری
  • ماموریت، ارزش ها و شهرت برند
  • امنیت داده ها و حفظ حریم خصوصی
  • مسئولیت اجتماعی یا سیاسی برند

سایر مفاهیم مشابه، با موارد فوق همپوشانی دارند یا به میل به برند (یا «عشق به برند»)، وفاداری به برند و ارزش ویژه برند مربوط می شوند. برخی از بازاریابان ممکن است از این موارد به جای یکدیگر اشتباه بگیرند اما متخصصان برندسازی آگاه هستند که هر یک از این مفاهیم مجموعه ای از معیارها و معیارهای موفقیت خود را دارند. بسته به مدت زمانی که کسبو کار تاسیس شده و استراتژی بازاریابی تدوین شده، برای ایجاد اعتماد، ممکن است زمان و تلاش بیشتری را در یک بخش خاص نسبت به سایر بخشها نیاز داشته باشیم.

در این بازار تعاملی، بازاریابان باید کاملاً قابل اعتماد باشند و به طور مداوم اعتماد مصرف کننده و هر رابطه مستمری را به دست آورند و حفظ کنند. راه دیگری وجود ندارد.

شعار برنامه علوم در ارتباطات بازاریابی یکپارچه دانشگاه نورث وسترن

چگونه اعتماد به برند را اندازه گیری کنیم؟

پیتر دراکر استاد بزرگ مدیریت معتقد است چیزی را که نتوانیم اندازه بگیریم نمیتوانیم مدیریت کنیم. تحقیقات بازاریابی، فروش و تعامل با مشتریان، شاخص های خوبی از دیدگاه مخاطبان درخصوص برند هستند، اما اعتماد به برند در واقع می تواند به طور فنی تری اندازه گیری شود. استفاده از روشهایی مانند «بارومتر اعتماد ادلمن»، «نرخ تبدیل(CTRو «نظرسنجی‌های رضایت مشتریان(CSAT)»، می‌توانند داده‌های دقیق‌تری را برای ترسیم تصویر واضح‌تر اعتماد به برند به ما ارائه کنند.

این ابزارها موجب ایجاد مبنایی هستند که بسیاری از شرکت های بزرگ امروزی، جایگاه خود را نزد مشتریان می سنجند. سپس، می‌توان یافته‌ها را با ابزارهای ثانویه مانند «بررسی احساسات مشتریان»، «رتبه‌بندی‌های بیش از ۳ ستاره» و نظرسنجی‌هایی که شامل سؤالات درست هستند تکمیل کنیم.سوالاتی مانند «چقدر احتمال دارد این برند را به دوستان یا خانواده خود توصیه کنید؟»، یا «این برند چه احساسی در شما ایجاد می‌کند؟» یا مواردی شبیه به این. البته فراموش نکنیم که  کارکنان را به عنوان بخشی مهم از مخاطبان در نظرسنجی لحاظ کیم» بگنجانیم» چون آنها از جمله قوی ترین سفیران برند هستند.

نمونه های موفق

زمانیکه به برندهایی فکر می کنیم که به آنها اعتماد داریم، کوچک یا بزرگ، محلی یا ملی یا بین المللی، ممکن است سطوح مختلفی از اعتماد به برند را در مقیاس خرد و کلان احساس کنیم، اما برخی از برندهای بزرگ و شناخته شده وجود دارند که همه ما به میزان مشابهی آن ها را تجربه می کنیم. برای ارزیابی این تجربیات، شرکت‌های تحقیقات بازار به طور مداوم نظرسنجی‌هایی را برای سنجش احساسات مصرف‌کننده برای این شرکت‌ها انجام می‌دهند. این موضوع سبب آشکار شدن الگوهای ترجیحات مشتری و شناسایی شرکت‌هایی که باید از آنها تقلید کرد (یا نه) می شود.

ویژگیهای برند مورد اعتماد

از دیدگاه استراتژی‌ و تاکتیک‌های بازاریابی، ویژگی‌های خاصی وجود دارد که بیشتر برندهای بزرگ و برتر جهان مشترک هستند. به عنوان مثال ویژگیهایی مانند «مراقبت»، «عشق»، «خانواده»، «شادی»، «مثبت» و «مسئولیت» و «حس خوب» و «برتری» تقریبا در میان این برندها مشترک است. تبلیغات آنها معمولاً فاقد افراد مشهور، حقه‌ها یا موضوعات ترند شبکه های اجتماعی یا فرهنگ عامه است و در عوض بر خانواده‌، امنیت و رضایت یا رتبه‌بندی صنعت تمرکز دارند.

این موضوعات دقیقاً همان چیزهایی است که برای خریداران بسیار اهمیت دارند. علاوه بر این، این برندها سعی میکنند به صورت گسترده و فراگیر در دسترس همگان قرار داشته باشند نه صرفاً برای گروهی خاص. این برندها «نقاط تماس» ثابت و با کیفیتی را در طول «سفر مشتری» ایجاد می کنند و پیام های برند را به طور مکرر، عمدی و صادقانه تقویت می کنند.

اهمیت اعتماد به برند

در یک نظرسنجی در بنیاد ادلمن، بیش از هفتاد درصد پاسخ دهندگان معتقد بودند که امروزه اعتماد به برند مهمتر از گذشته است. این باوری است که صرف نظر از گروه سنی، جنسیت و درآمد بین همه مشترک است. همچنین 53 درصد از پاسخ دهندگان معتقد بودند که دومین عامل مهم هنگام خرید یک برند جدید این است که «به شرکتی که مالک برند است یا برند سازنده محصول است اعتماد داشته باشند». پس از این آیتمها، «موضوع قیمت» اهمیت داشت که بسیار عجیب به نظر می رسد.

برخلاف اهداف کوتاه مدت فروش، اعتماد به برند سرمایه گذاری بلندمدت در موفقیت سازمان است. ممکن است بدیهی به نظر برسد، اما هر چه مخاطبان بیشتر به برند اعتماد کنند، بیشتر از آن حمایت کرده و آن را تایید می کنند. این اعتماد احتمالاً به وابستگی و وفاداری تبدیل خواهد شد و مشتریان تمایل بیشتری به توصیه محصولات به دوستان و خانواده خود خواهند داشت. در نتیجه بیش از هفتاد درصد مخاطبان با اعتماد به برند محصول برند را می خرند حتی اگر ارزان ترین نباشد. یعنی آنها اعتماد به برند را می خرند و پس از آن محصول را بررسی می کنند.

روشهای تقویت اعتماد به برند

خبر خوب این است که تقریباً هر برندی می تواند با به کارگیری استراتژی های درست و تمرکز بر اهداف درست، اعتماد مشتریان را به دست آورد. رعایت موارد زیر به این مهم کمک خواهد کرد.

  • درک مشتریان.
  • درک احساسات مشتریان.
  • درک نیاز مشتریان.
  • بیان واضح توانایی های برند.
  • برآورده کردن انتظارات مشتریان و رفتن فراتر از آن.
  • ایجاد خطوط ارتباطی باز.
  • معتبر و شفاف بودن.
  • تعقیب مشتریان در طول سفر مشتری.
  • مشتریان را در طول سفر دنبال کنید
  • آگاهی از «نقشه ذهن مشتری».
  • پشتیبانی از دلایلی که با ارزش های برند همخوانی دارند.

در نتیجه دیجیتالی‌سازی و تعامل، بازار امروز مملو از مصرف‌کنندگان آگاه‌تر است که خواهان برندهایی بسیار تواناتر و وظیفه‌شناس‌تر هستند.

شولتز

سه پایه بازاریابی (The Marketing Tripod) چیست؟

مفهوم سه پایه بازاریابی یکی از جدیدترین مفاهیم بازاریابی است که توسط «اریک هوبرمن» در کتای «شگرد شاهین» مطرح شد. یک سه پایه را تصور کنیم و فرض کنیم در بالای آن، برند یا کسب‌ و‌کار ما قرار دارد. هر پایه را یک اصل مهم بازاریابی تشکیل داده است.

بدون وجود هر یک از این سه عنصر، کل سه پایه به همراه هر چیزی که می‌خواهیم تبلیغ کنیم، فرو خواهد ریخت. ما در این کتاب نام این سه پایه را، “سه پایه بازاریابی” نامگذاری می‎کنیم. سه پایه بازاریابی، بر سه اصل “آگاهی”، “آموزش و پرورش” و “اعتماد”، استوار است. شاید این سه پایه، مهمترین و کلیدی ترین نکته کل کتاب باشد. هر زمان که استراتژی بازاریابی یا یک کمپین خاص را بررسی و تجزیه و تحلیل می‎کنیم، به خاطر داشته باشیم که سه پایه بازاریابی، چک لیست ما است. با یادگیری تفاوت های ظریف هر عنصر، می توانیم یک سه پایه بازاریابی محکم بسازیم که کسب و کار ما را برای دراز مدت، پابرجا نگاه دارد.

آگاهی(Awareness)

آگاهی یا “آگاهی از برند”، موضوعی است که غالب مردم آن را با بازاریابی اشتباه می‎گیرند. آگاهی بدان معناست که چگونه مخاطبان را در مورد محصول خود مطلع می‎کنیم. تمام رویدادهای آگاهی رسان، مانند تبلیغات، رویدادهای خاص یا کمپین های تبلیغاتی، بیلبوردها، سرمایه گذاری ها، حمایتهای مالی از گروههای خاص و موارد دیگر، زیرمجموعه آگاهی محسوب می‎شوند.

پرورش و توسعه(Nurturing)

آموزش و پرورش یک وزارتخانه نیست، بلکه تمام اموری است که ما از زمان آگاهی مخاطب از محصول، تا ایجاد اعتماد کامل او از برند یا کسب و کار، انجام خواهیم داد. فاصله آموزش و پرورش از زمانی آغاز می‌شود که مخاطب از وجود ما باخبر شده و تا زمانی که اطمینان در خصوص محصول یا خدمات ما در ذهن و قلب وی شکل گرفت، طول خواهد کشید. اما آموزش و پرورش با خرید به اتمام نرسیده و برخی از اوقات تا بعد از خرید هم ادامه خواهد یافت. آموزش و پرورش برای تبدیل سرنخ ها به مشتریان و همچنین برای بهینه سازی ارزش طول عمر(LTV) ، مشتری حیاتی است.

این عنصر بازاریابی معمولاً بیشترین نرخ نادیده گرفته شدن را دارد. بنابراین اگر شرکت‌هایی را می‎بینیم که همواره لنگ می‎زنند یا به یک سمت سقوط می‎کنند، تعجب نکنیم، سه پایه آنها، یک پایه مهم را ندارد!. نگاهی به سازمان خودمان و اطرافمان بیندازیم، چند شرکت می‎شناسیم که واحدهای آموزش پرورش(نه داخلی)، بلکه برای مشتریان دارند!؟.

اعتماد(Trust)

اعتماد، بزرگترین محرک بزرگ برای تبدیل سرنخ، به مشتری است. براساس تحقیقاتی که بنیاد ادلمن ، انجام داد، 75٪ از مصرف‌کنندگان، اگر به برند یا شرکتی اعتماد نداشته باشند، به هیچ عنوان از آن خرید نمی‎کنند. این عدد، شگفت انگیز است. تقریبا می توان به قطعیت ادعا کرد که بدون “اعتماد”، هیچ “مشتری”، وجود نخواهد داشت!.

سه‌پایه بازاریابی در بازار

وقتی ساختار یک سه پایه را در نظر می‎گیریم، آشکار می‌شود که بدون هریک از پایه ها، همه چیز به هم می‎ریزد. علاوه بر این، بازاریابی فرایندی رقابتی است. اگر بازاریابی خود را بهینه نمی‎کنیم، به احتمال زیاد رقبای ما عملکرد بهتری خواهند داشت. ما همیشه در حال رقابت هستیم. ممکن است محصولی متمایز داشته باشیم، اما مصرف‎کنندگان، همیشه میزان محدودی پول برای خرج کردن دارند. بازار به شدت فریبنده و حیله‎گر است. به سادگی در رقابت غرق خواهیم شد و سه پایه را به طور کلی فراموش خواهیم کرد، که معمولاً پایان خوبی نخواهد داشت.

به عنوان مثال، یک شرکت تولید محصولات زیبایی، پیش از اینکه این شرکت برای دریافت مشاوره به ما مراجعه کند، تقریباً حدود 80% از درآمدش را از دست داده بود. مدیران این شرکت، اصرار داشتند که تبلیغاتشان در فیس‌بوک را بررسی کنیم. تیم ما نرخ کلیک، هزینه به ازای هر کلیک و هزینه به ازای هر نمایش را بررسی کردند و همه معیارهای تبلیغات این شرکت، با استانداردهای تبلیغات در فیس‌بوک، مطابقت داشت. ترافیک وبسایت استاندارد بود و همه چیز درست به نظر می رسید. اما درآمد آنها به طور وحشتناکی کاهش یافته بود!. فکر کردیم شاید مشکلی در وب سایت این شرکت وجود داشته باشد. تغییری هم در وبسایت ایجاد نشده بود. پس از یک هفته بررسی و رفت و برگشت، ما خواستار بررسی وبسایت این شرکت شدیم. به این نتیجه رسیدیم که فیس‌بوک برای همه یکسان است پس آنالیز سایت پاسخ مشکل خواهد بود. سعی کردیم سرعت وبسایت را افزایش دهیم. دقیقاً از همان روز شاهد افزایش نرخ تبدیل بودیم. مشکل از اینجا بود که زمان بارگذاری در کامپیوتر یک ثانیه و در موبایل هشت ثانیه بود.

اطمینان می‎دهم هیچ مصرف‎کننده‎ای، هشت ثانیه صبر نمی‎کند تا صفحه سایت بارگذاری شده و روی موضوعی کلیک کند. مجددا هشت ثانیه دیگر صبر کند تا صفحه بعدی باز شود و غیره. مجددا بررسی کردیم که چه چیزی را در وبسایت تغییر داده‎اند و نهایتا متوجه شدیم تیم توسعه بررسی با بروزرسانی جدید موجب این مشکل شده بود. مدیران این شرکت همواره فیس‌بوک را مقصر جلوه داده بودند اما برروی عنصر(پایه) اشتباهی از بازاریابی متمرکز شده بودند. مشکل آگاهی نبود، چون میزان ترافیک ثابت بود و آگاهی ایجاد میشد، اما این عنصر آموزش و پرورش بود که موجب این افت بزرگ شده بود.

منابع:

  • کتاب شگرد شاهین(ترجمه امین اسداللهی و فرامرز عیب پوش)