سریال وست ورلد(Westworld)
این مجموعه تلویزیونی، یکی از سریالهای وسترن علمی تخیلی دیستوپیایی آمریکایی است که توسط جاناتان نولان و لیزا جوی ساخته شده است که اولین بار در 2 اکتبر 2016 از شبکه اچ.بی.او پخش شد. این فیلم بر اساس فیلمی به همین نام در سال 1973 به نویسندگی و کارگردانی مایکل کرایتون و تقریباً بر اساس دنباله آن ساخته شده است.
درباره سریال
نولان و جوی چهار فصل از این سریال را با نامهای مختلف ساختند اما اچ.بی.او با ساخت فصل پنجم موافقت نکرد و سریال در چهار فصل به اتمام رسید. فصل اول پربیننده ترین فصل اول بین تمامی سریالهای اصلی اچ.بی.او بود. استقبال از سریال از فصل دوم به بعد کاهش یافت و فیلمنامه، شخصیت پردازی و تیرگی روایی مورد انتقاد قرار گرفت. رتبه‌بندی بینندگان نیز در طول پخش آن کاهش یافت. این سریال جوایز متعددی دریافت کرده است و نه جایزه Emmy را از بین 54 نامزدی دریافت کرد.
داستان سریال
در دهه 2050، شرکت Delos چندین پارک موضوعی، از جمله Westworld با مضمون غرب قدیمی آمریکایی را اداره می‌کند. هر بخشی از پارک توسط «میزبانها» پر شده که روبات‌های بیومکانیکی هستند که از انسان قابل تشخیص نیستند. میزبانها طوری برنامه‌ریزی شده‌اند که تمام خواسته‌های مهمانان را برآورده کنند، و درگیر هر نوع فعالیتی که میهمانان اراده کنند بشوند.
میزبانها به گونه ای برنامه نویسی شده اند که نتوانند به هیچ موجود زنده ای آسیب برسانند یا اجازه دهند مهمانان آسیب ببینند. اپراتورهای پارک روایت‌هایی را برای این میزبانان ایجاد میکنند تا در حین تعامل با مهمانان آن را اجرا کنند، اما خاطرات میزبانان پس از تکمیل هر روایت پاک می‌شود. شرکت دلوس ادعا می‌کند که میزبانها، ماشین‌هایی هستند که از این رو قادر به تجربه درد نیستند، نمی‌توانند واقعاً از این سناریوها مانند یک انسان آسیب ببینند اما در واقعیت آنها مانند انسان درد را تجربه میکنند.
درفصلهای بعدی، فضای سریال به دنیای واقعی گسترش می‌یابد، در اواسط قرن بیست و یکم، جایی که زندگی مردم توسط هوش مصنوعی قدرتمندی به نام رهوبام(Rehoboam)، هدایت و کنترل می‌شود. رباتهای دنیای وست ورد به دنیای واقعی نفوذ میکنند و …
این سریال یکی از سریالهای تخیلی سیاه است که تاثیر رباتها و هوش مصنوعی را در زندگی بشر به چالش میکشد. مدیریت این پارک و همچنین تعاملاتی که مدیران شرکتهای چیره بر زندگی بشر دارند، بسیار خوب برنامه ریزی شده و بیننده را به فکر وا می دارد.
