معرفی فیلم سینمایی باشگاه مبارزه
فیلم سینمایی باشگاه مبارزه (Fight Club) درام بلند روانشناختی هالیوودی به کارگردانی دیوید فینچر محصول سال ۱۹۹۹ است.
درباره فیلم
فیلمنامه این اثر بر اساس رمانی به همین نام نوشته چاک پالانیک تقریر شده است. ستارگانی نظیر ادوارد نورتون، برد پیت و هلنا بونهام کارتر در این اثر به ایفای فیلم نقش پرداخته اند.
این درام یکی از جنجالی ترین فیلمهای دهه نود میلادی است و به نماد بسیاری از اعتراضات تبدیل شده است. فیلمنامه این درام، اگرچه دقیقاً به اصل داستان موجود در رمان پایبند نیست، اما همچنان همان سعی کرده تا سبک نوشتاری فضای متصور شده توسط نویسنده را منتقل کند.
نهایتاً فیلم در سال 1999 به نمایش درآمد و جنجال بسیاری به پا کرد. با وجود اینکه تبلیغات مناسبی برای آن صورت گرفته بود، به علت اختلافاتی میان استودیو و کارگردان درباره نوع تبلیغات، فیلم در گیشه شکست خورد اما، این پایان ماجرا نبود. این فیلم پس از توزیع نسخ دی وی دی آن، مورد تحسین منتقدان و تماشاچیان قرار گرفت و نقدهای مثبتی دریافت کرد.
فیلم سینمایی باشگاه مبارزه، در واقع تبدیل به یکی از جنجالیترین فیلم های پایان فرن بیستم شد. جالب اینجاست که پس از انتشار این فیلم تعدادی باشگاه مبارزه در امریکا به صورت زیرزمینی فعالیت خود را آغاز کردند و ویدئو صحنه های مبارزه خود را در اینترنت منتشر کردند. محبوبیت این باشگاهها در میان جوانان، سبب شد تا نهایتاً با دستور دادگاه فدرال ایالات متحده، پلیس به شکلی گسترده وارد عمل شده و از فعالیت آنها جلوگیری کند. این فیلم در مجله امپایر به تناوب به عنوان نود و هشتمین فیلم برتر تاریخ سینما معرفی شده است.
داستان فیلم
قهرمان داستان که «راوی» نام دارد و نامی ندارد، مبتلا به فراموشی و بیماری بیخوابی مبتلا است. وی همزمان از افسردگی رنج برده و از شرایط کنونی زندگی خود، به شدت ناراضی است.
او در یکی از سفرهای کاری اش با فردی به نام «تایلر دورن» آشنا می شود و با وی گرم می گیرد. این دو باشگاه مبارزه زیرزمینی راه اندازی می کنند. همزمان راوی درگیر رابطه عاطفی با زنی به نام «مارلا سینگر» می شود.
ورود مارلا، زندگی راوی را به هم ریخته و آشنایی با تایلر هم به این موضوع دامن میزند. راوی سعی دارد تا مارلا را دوباره جذب کند اما اتفاقات عجیبی در باشگاه مبارزه رخ می دهد و رفته رفته باشگاه بزرگ شده و توسعه می یابد. این توسعه تا جایی پیش میرود که در برخی موارد کنترل باشگاه از دست راوی و تایلر خارج می شود اما …
روانشناسی فیلم
کارگردان فیلم، بارها سعی کرده تا از پیش بینی فیلم توسط تماشاگر، جلوگیری کند که البته در این خصوص، موفق عمل کرده است. تقریبا تمامی تماشاچیان تا پایان فیلم نتوانستند داستان را در ذهن خود کامل کنند. از نکات روانشناختی فیلم می توان به اختلالات و موارد ذیل اشاره کرد:
- اینسامنیا (Insomnia)
- هالوسینیشن (hallucination)
- پارانویا (Paranoia)
- شیزوفرنی (Schizophrenia)
- آنارشیسم (anarchism)
رویکردهای فیلم
این فیلم موارد آموزنده بسیاری دارد که می تواند به عنوان فیلم انگیزشی نیز محسوب شود. گذشته از آنارشیسم و خشونت ذاتی فیلم که تقبیح شده، فیلم آموزه هایی هم در خود دارد. از این دست می توان به موارد ذیل اشاره کرد.
به من بگو چرا؟
چرا باید این فیلم را تماشا کرد؟ به دو دلیل اصلی. اول اینکه با زیان های آشکار و به شدت خطرناک مصرف مواد مخدر و روانگردانهای مختلف آشنا شده و همچنین دریابیم که الزاماً مصرف مواد مخدر منجر به توهم نخواهد شد. بنابراین باید بیماران در هر سازمان یا کسب و کاری در طول دوره های مختلف، مورد معاینه روانشناس قرار گیرند.
دلیل دوم هم این است که فیلم نمایشی از اثبات این موضوع است که قدرت «باور» از هر قدرت حقیقی دیگری بالاتر است. «ایده ها» می توانند با پشتوانه «باور»، به دستاوردهای فیزیکی و ملموس تبدیل شوند.
نکات آموزنده فیلم
بازی خوب بازیگران و البته کارگردانی درخشان دیوید فینچر موفق شده جنبههای حساس و ضعیف راوی و البته همزمان جنبه های جسورانه و مردانه او را به شیوه ای زیبا و متضاد به تصویر بکشد.
شاید بتوان گفت این درام، نگاهی جالب و هولناک به شرایط انسان مدرن است که از سبک زندگی فلاکت بار و مصرف محور خود، ترسیده و خسته شده است.
فیلم نمایشی موفق از فضای هالوسینیشن و بیماری روانی و همزمان قطع مصرف مواد مخدر و اختلالات ناشی از فرآیند است که به صورت های مختلف « توهم » ظاهر میشوند. متاسفانه این توهمات به حدی قدرتمند است که می تواند برروی تمامی حواس پنجگانه انسان، تاثیر بگذارند.
این توهمات می تواند برای خود فرد و سایرین خطراتی ایجاد کند. به عنوان مثال فردی که در حال رانندگی است و ناگهان جسمی را جلوی خود تصور میکند که وجود خارجی ندارد، ممکن است تصادفات و اتفاقات جبران ناپذیری را برای خود شخص و همینطور برای جامعه به وجود بیاورد. در این حالت به علت اینکه فرد مواد مخدری مصرف نکرده، توقع توهم هم ندارد. این موضوع بسیار خطرناک است و احتمال بروز ایلوژن بسیار بالا است.
منابع: